فضالة بن ایوب ازدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از فضالة بن أیوب)

آشنایی اجمالی

فضالة بن ایوب ازدی اهوازی اصالتاً عرب و در اهواز می‌‌زیست[۱] و از اصحاب امام کاظم و امام رضا(ع) به شمار می‌‌رفت.[۲] او از امام کاظم(ع) و محدثانی چون ابن مسکان، حلبی و جمیل بن دراج روایاتی نقل کرده است. کسانی چون علی بن مهزیار، احمد بن ابی عبدالله برقی و محمد بن عیسی از وی روایت کرده‌اند.[۳] وی از راویان مورد اعتماد شیعه و از دین‌داران واقعی و بااستقامت بود.[۴] کشّی وی را از فقها و اصحاب اجماع دانسته و گفته است که علمای امامیه همگی اتفاق نظر دارند بر اینکه هر آنچه اصحاب اجماع گفته و بر آن صحّه گذارده‌اند، صحیح و قابل قبول همگان است.[۵] وی دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که از آن جمله کتاب الصلاة و کتاب النوادر می‌‌باشد.[۶] تاریخ درگذشت وی به دست نیامد، ولی با توجه به اساتید و شاگردانش، از رجال قرن سوم به شمار می‌‌آید.[۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵.
  2. رجال الطوسی، ص۳۵۷ و ۳۸۵.
  3. معجم رجال الحدیث، ج۱۳،ص ۲۷۳.
  4. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵.
  5. اختیار معرفة الرجال، ص۵۵۶.
  6. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵ و ۱۷۶.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۰۴-۶۰۵.