قرائات سبع
مقدمه
قرائات هفت تن از قاریان مشهور که برای نخستین بار از طرف ابوبکر محمد بن موسی بن مجاهد تمیمی معروف به ابن مجاهد در کتاب «القرائات السبعه» جمعآوری شده است، «قرائات سبع» یا به تعبیر صحیحتر «قرائات سبعه» نام گرفت.
قرائات هفتگانه عبارت‌اند از:
- قرائت ابن عامر؛ عبدالله بن عامر یحصبی دمشقی.
- قرائت ابن کثیر؛ عبدالله بن کثیر داری مکّی.
- قرائت عاصم؛ عاصم بن ابی النجود ابن بهدله کوفی مولی بن یخزیمه.
- قرائت ابوعمرو؛ زبّان بن علاء بن عمار بن عبدالله بصری مازنی.
- قرائت حمزه؛ حمزه بن حبیب بن عماره بن اسماعیل زیات تمیمی کوفی.
- قرائت نافع؛ نافع بن عبدالحمان بن ابی نعیم لیثی مدنی.
- قرائت کسائی؛ ابوالحسن علی بن حمزه بن عبدالله بن بهمن بن فیروز اسدی کوفی معروف به کسائی.
پس از دوره صحابه و تابعان، گروهی از مسلمانان به قرائت قرآن روی آورده و در این فن، کارآیی و شهرت چشم‌گیری یافتند و در هر منطقه و شهری قاریان فراوانی پرورش یافتند.
ابن مجاهد از میان قاریان هر شهر، قرائت کسی را برگزید که مردم آن دیار بر رحجان قرائت او متفق بودند؛ ولی از قاریان شهر کوفه، قرائت سه تن را (حمزه، عاصم و کسائی) برگزید. گفته شده قرائت ابن کثیر و نافع و ابوعمرو به اُبَی بن کعب برمیگردد، و قرائت ابن عامر به عثمان، و قرائت حمزه، عاصم و کسائی به علی (ع) و عثمان و ابن مسعود برمیگردد[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ محمد بن بهادر زرکشی؛ البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه)؛ ج۱، صص۳۲۷-۳۲۹ و۳۳۸؛ محمدباقر حجتی؛ پژوهشی در تاریخ قرآن کریم؛ ص۳۱۲-۳۵۳؛ ابوالقاسم خویی؛ البیان فی تفسیر القرآن؛ ص۱۳۸-۱۵۶.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص۷۸۳-۷۸۴.