لطائف‌ الاشارات (کتاب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
لطائف‌ الاشارات
زبانعربی
نویسندهابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری
ناشرانتشارات دارالکتب العلمية
محل نشربیروت، لبنان
سال نشر۱۴۲۰ ق، ۱۳۷۹ ش
تعداد جلد۳
فهرست جلدهاجلد اول، جلد دوم، جلد سوم

لطائف‌ الاشارات کتابی است به زبان عربی که مشتمل بر تأویل و تفسیر قرآن کریم می‌‏باشد. این کتاب اثر ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری است و انتشارات دارالکتب العلمية انتشار آن را به عهده داشته‌ است.[۱]

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «این اثر عرفانی قرآنی حاصل بهره‌مندی قشیری از فیض استادش ابوعلی دقاق و ورود او به جرگه اهل تحقیق و ارباب معرفت می‌باشد. وی تکیه اساسی خود را در تفسیر اشاری، بر روی عنصر تهذیب نفس به عنوان مهمترین عنصر در درک اشارات و لطائف قرآنی متمرکز می‌کند. وی در روش خود به عقل اعتماد کامل ندارد. وی اتکا به عقل را در مراحل اولیه تصحیح ایمان ضروری می‌داند ولی درک معارف بلند و لطایف و اشارات وحی را، به چیزی بالاتر از آن نیازمند می‌داند. قشیری خود را ملتزم به نص قرآنی دانسته و به آن به دیده اعتبار و تقدیس نگریسته است. در تبیین اشارات و لطایف قرآنی تکیه گاه این تفسیر تأویل عرفانی است. اگر هم در موردی، روایتی از پیامبر (ص)‌ یا دیگران ذکر می‌شود بندرت نام راوی را می‌آورد. در نقل اقوال عارفان نیز به همین شیوه است. در مواردی به شأن نزول پرداخته که در نقل آنها چندین قول را بیان کرده است. خلاصه دامنه نقل‌گرایی در این اثر بسیار محدود است. وی در استخراج اشارات قرآنی از ادبیات فراوان بهره گرفته و این مسئله مبین آمیختگی عرفان و ادبیات در این تفسیر است. ذوق ادبی به کار گرفته شده در این تفسیر، بر مبنای اصول لغت، اشتقاق و اعراب و بلاغت استوار است. وی بر این باور است که قرآن قبل از هر چیز کتاب هدایت و معجزه پیامبر است و اعراب در برخورد با آن دچار حیرت و اعجاب می‌شوند. کوشش و اهتمام او بر آن است که در تفسیر خود گوشه‌ای از این جنبه‌های ادبی و اعجازی را با بهره‌گیری از اسلوب زیبای خود قرآن ارائه نماید. وی در تفسیر به اشعار عربی و امثال نیز استناد می‌کند»[۱]

فهرست کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

دربارهٔ پدیدآورنده

ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری
ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری صوفی، فیلسوف و مفسّر عربی ایرانی در سدهٔ پنجم هجری. (متولد ۳۷۴ ق و متوفای ۴۶۵ق)، تحصیلات خود را در محضر اساتیدی همچون: «ابوالقاسم الیمانی»، «ابوعلی دقّاق»، «ابوبکر محمد بن ابوبکر طوسی»، «ابوبکر بن فورک» و «ابواسحاق ابراهیم بن اسفراینی» به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «التحبیر فی التذکیر»، «عیون الاجوبة فی اصول الاسئله»، «رساله قشیریه» و «لطائف‌ الاشارات» برخی از این آثار است[۲]

دریافت متن

پانویس