مسور بن مخرمه زهری در معارف و سیره حسینی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

مسور بن مخزمه از کسانی بود که در مکّه، پس از آگاهی از عزم سید الشهدا (ع) بر حرکت به سوی کوفه، نامه‌ای به امام نوشت و از او خواست که فریب نامه‌های عراقیان را نخورد. خودش نیز با یزید بیعت نکرده بود. امام پس از خواندن نامه‌اش، برای او دعای خیر کرد و عواطفش را ستود. وی مردی اهل فضل و دیانت بود و از رسول خدا (ص) روایت می‌کرد. دو سال پس از هجرت به دنیا آمده بود تا زمان مرگ عثمان در مدینه بود. سپس ساکن مکّه شد. در حادثۀ محاصره و سنگباران مکّه، در سال ۶۴ هجری در حال نماز در حجر اسماعیل کشته شد. هنگام مرگ، شصت و دو سال داشت[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۲۴؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج۳، ص۲۱۷.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۵۵.