مفضل بن عمر جعفی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام صادق است. مفضل بن عمر جعفی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مفضل بن عمر جعفی در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوعبدالله مفضل بن عمر جعفی کوفی از اصحاب و یاران امام صادق و امام کاظم (ع) بود[۱] و از این بزرگواران روایت نموده است.[۲] یونس بن ظبیان، محمد بن سنان و زهیری از جمله کسانی‌اند که از او بهره برده‌اند.[۳] در مورد شخصیت وی دو نظر وجود دارد که برخی او را از بزرگان اصحاب امام صادق(ع) و رازدار آن حضرت، از فقهای مورد اعتماد و شایسته[۴] و از جمله کسانی دانسته‌اند که امام کاظم(ع) برخی از امور را به او واگذار کرده بود. او از جانب امام صادق(ع) ستایش شده و از کسانی بود که در راه ائمه(ع) قدم نهاد و راه آنها را می‌‌پیمود.[۵] امام کاظم(ع) وی را مایه آرامش و آسایش خود دانسته و امام صادق(ع) تعبیر «هُوَ وَالِدٌ بَعْدَ اَلْوَالِدِ» را در مورد وی به کار برده است.[۶] برخی دیگر او را فاسدالمذهب دانسته و روایاتش را شایسته اعتماد نمی‌دانند و او را خطابی،[۷] پیرو ابوالخطاب اسدی که امامان را خدا می‌‌دانست،[۸] خوانده‌اند.
آثار او عبارت‌اند از: الایمان و الاسلام یوم و لیلة فکر کتاب‌های فی بدء الخلق و الحث علی الاعتبار وصیة المفضل علل الشرایع[۹] الاهلیلجة فی التوحید[۱۰] ما افترض الله علی الجوارح من الایمان[۱۱] التوحید[۱۲] و الهفت و الأظلّة.[۱۳] او در زمان امام کاظم(ع) درگذشت و امام برای او طلب رحمت نمود [۱۴].[۱۵]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال الطوسی، ص۳۱۴ و۳۶۰.
- ↑ خلاصة الاقوال، ص۲۵۸.
- ↑ جامع الرواة، ج۲، ص۲۵۹.
- ↑ الارشاد، ج۲، ص۲۱۶.
- ↑ الغیبة، ص۳۴۵ و ۳۴۶.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۳۲۲ و ۵۰۹.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۳۵۹.
- ↑ تاریخ مذاهب اسلام، ص۱۸۰.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۳۶۰.
- ↑ الذریعه، ج۲، ص۴۸۴.
- ↑ الذریعه، ج۱۹، ص۱۵.
- ↑ الذریعه، ج۴، ص۴۸۲.
- ↑ الذریعه، ج۲۵، ص۲۳۷.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۳۲۱.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۷۵ - ۷۷۶.