هم‌گرایی با مخالفان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

هم‌گرایی با مخالفان از آسیب‌های معرفت دینی

منطق فهم دین و معرفت دینی، دارای آفت‌ها و آسیب‌هایی است که باعث سوء فهم و انحراف در فهم دین می‌گردد. بنابراین یکی از ارکان بحث درباره منطق فهم دین، سخن گفتن از آفات و آسیب‌های معرفت دینی است[۱]. از جمله این آسیب‌ها «هم‌گرایی با مخالفان» است.

همگرایی با فرهنگ حاکم بر محافل علمی و فرهنگی غرب و جلب رضایت آنها منجر به آن شده که بسیاری از متفکرین جوامع اسلامی از ارائه اندیشه ناب اسلامی دور شوند. اسلام ما را به فراگیری از دیگران تشویق می‌کند؛ لذا ابایی از فراگیری یافته‌های فکری دیگران نداریم. اما نباید به جهت احساس حقارت، در صدد آن برآییم که نوآوری‌های اسلامی را بر نظریات حاکم بر فکر و فرهنگ جهان منطبق سازیم. از ابتلائات جهان اسلام آن است که به متفکرین و دانشمندان آن تلقین می‌کنند اسلام را بایستی با ابزار و با فهم معارف غربی دانست! «اینکه برخی به توهم مصلحت اندیشی، در احکام اسلامی تصرف می‌کنند تا آن را با ارزش‌های حاکم بر مجامع جهانی هماهنگ سازند، انحراف در مسیر شناخت اسلام است»[۲].[۳]

منابع

پانویس