اسود بن قطبه تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی فرزند [[قطبة بن مالک]] از تیره [[اُسید]]، از [[قبیله تمیم]]<ref>ابن عساکر، ج۶۱، ص۳۹۱.</ref> و کنیه‌اش «ابومفَزِّر» است<ref>ابن ماکولا، ج۷، ص۲۸۳؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۴۰.</ref>. [[ابن ابی الحدید]]<ref>ابن ابی الحدید، ج۱۷، ص۱۴۵.</ref> گوید: به گمانم [[نسب]] او، [[اسود بن زید بن قطبة بن غنم]] باشد که [[ابن عبد البر]] در الاستیعاب<ref>الاستیعاب، ج۱، ص۱۸۲.</ref> به نام او اشاره کرده است. اما سخن ابن ابی الحدید درست نیست؛ زیرا شاهدی بر [[درستی]] تطبیق او وجود ندارد. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۴۰.</ref> در بخش سوم (مخضرمین) از او یاد کرده و گفته که از [[شاعران]] دوران [[فتوحات]] بوده<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۴۰.</ref> و اشعار بسیاری دارد<ref>ابن ماکولا، ج۷، ص۲۸۳؛ ابن عساکر، ج۹، ص۶۸.</ref>. بعضی به اشعاری از او اشاره کرده‌اند<ref>زبیدی، ج۱۷، ص۳۹۱.</ref>.

وی فرستاده [[سعد بن وقاص]] همراه [[اسیران]] [[جنگ]] [[جلولاء]] نزد [[خلیفه دوم]] بود<ref>ابن ماکولا، ج۷، ص۲۸۳؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۴۰.</ref> و اشعاری سرود. وقتی بهرسیر (از شهرهای [[مدائن]]) در سال شانزدهم در [[محاصره]] [[مسلمانان]] قرار گرفت، ابومفَزِّر از طرف [[مردم]]، نزد [[یزدگرد]] [[پادشاه ایران]] برای [[صلح]] آمد و [[خداوند]] سخنانی بر زبان او جاری کرد، در حالی که خود نمی‌دانست چه می‌گوید. وقتی بازگشت و عجم‌ها از مدائن فرار می‌کردند، از ابومفَزِّر سؤال شد: به آنان چه گفتی که فرار کردند؟ گفت: به خدایی که محمد را به [[حق]] فرستاده، نمی‌دانم. فقط بر من خلسه‌ای وارد شد و امیدوارم سخن نیکویی گفته باشم. تا اینکه سعد از پرسش‌های مردم از اسود خبردار شد. از او پرسید: چه گفتی که آنان فرار می‌کنند؟ وی همان سخن پیشین را تکرار کرد<ref>طبری، ج۴، ص۷؛ ابن کثیر، ج۷، ص۷۳ و ۷۴.</ref>.