تعداد پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←پانویس) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = نبوت عامه | عنوان مدخل = تعداد پیامبران | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = نبوت (پرسش)}} | ||
==تعداد [[انبیا]] و [[رسولان|رسولان الهی]]== | ==تعداد [[انبیا]] و [[رسولان|رسولان الهی]]== | ||
باید توجه داشت هر چند [[عقل انسان]] می‌تواند [[حکمت]] تعدّد [[انبیاء]] و [[کتب آسمانی]] و تفاوت [[شرایع الهی]] را [[درک]] می‌کند اما نمی‌تواند فرمول دقیقی برای [[تعداد پیامبران]] و [[شرایع آسمانی]] به دست بیاورد به گونه‌ای که بتواند [[قضاوت]] کند در چه زمان و در چه مکانی می‌بایست [[پیامبر]] دیگری [[مبعوث]] شود یا [[شریعت]] جدیدی نازل گردد. همین اندازه می‌توان فهمید که هر گاه شرایط [[زندگی]] [[بشر]] به گونه‌ای باشد که [[دعوت پیامبر]] به همه جهانیان برسد و پیام‌های او برای آیندگان، محفوظ و مصون بماند و دگرگونی شرایط [[اجتماعی]]، مستلزم تشریعات اساسیِ [[جدید]] و [[تغییر]] [[احکام]] و [[قوانین]] موجود نباشد ارسالِ [[پیامبر]] دیگری [[ضرورت]] نخواهد داشت<ref>محمد تقی مصباح یزدی </ref>. | |||
[[آیات قرآن]] دلالت بر تعداد بسیار [[پیامبران]] دارد. از برخی [[آیات]] به دست میآید، [[پیامبران|پیامبران الهی]] به قدری فراوان بوده‌اند، گویا [[مردم]] را از هر سو احاطه کرده بودند. {{متن قرآن|إِذْ جاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَيْنِ أَيْديهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ قالُوا لَوْ شاءَ رَبُّنا لَأَنْزَلَ مَلائِكَةً فَإِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ كافِرُونَ}}<ref>یاد کن آنگاه را که پیامبران از پیش و پس آنان نزدشان آمدند که جز خداوند را نپرستید! (اما آنان) گفتند: اگر پروردگار ما (چنین چیزی) می‌خواست فرشتگانی را می‌فرستاد پس ما آنچه را بدان فرستاده شده‌اید انکار می‌کنیم؛ سوره فصلت، آیه:۱۴.</ref> و [[آیه]] ایی دیگر دلالت بر [[کثرت]] [[ارسال رسل]] دارد: {{متن قرآن|ثُمَّ أَرْسَلْنا رُسُلَنا تَتْرا}}، {{متن قرآن|وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فيها نَذيرٌ}}. | |||
البته در [[قرآن]] تنها نام 26 [[پیامبر]] آمده است ولی [[قرآن]] با صراحت بیان می‌کند که، جز اینها [[پیامبران]] دیگری نیز بوده‌اند: {{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلا مِّن قَبْلِكَ مِنْهُم مَّن قَصَصْنَا عَلَيْكَ وَمِنْهُم مَّن لَّمْ نَقْصُصْ عَلَيْكَ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِلُونَ}} و یا آیۀ: «وَرُسُلاً قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِن قَبْلُ وَرُسُلاً لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَكَلَّمَ اللَّهُ مُوسَى تَكْلِيمًا» <ref> سوره نساء، آیه:۱۶۴.</ref>. طبق برخی [[روایات]] [[تعداد پیامبران]]، ۱۲۴ هزار نفر بوده که ۳۱۳ نفر از آنان [[رسول]] و ۵ نفرشان [[اولوالعزم]] و صاحب [[شریعت]] بوده‌اند<ref>ر. ک: رساله اعتقادات صدوق، و بحارالانوار (طبع جدید): ج ۱۱، ص ۲۸، ص ۳۰، ص ۳۲، ص ۴۲. </ref>. [[خداوند]] در مجموع ۱۰۴ کتاب بر [[پیامبران]] فرو فرستاده است<ref>ر. ک. [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[راه و راهنماشناسی (کتاب)|راه و راهنماشناسی]]، ص ۳۹۷-۴۰۳. </ref>. | |||
[[اسامی]] [[ییامبران]] [[الهی]] در [[قرآن]] عبارت است: [[حضرت آدم]]، [[حضرت ادریس]]، [[حضرت نوح]]، [[حضرت هود]]، [[حضرت صالح]]، [[حضرت ابراهیم]]، [[حضرت لوط]]، [[حضرت الیسع]]، [[حضرت ذوالکفل]]، [[حضرت الیاس]]، [[حضرت یونس]]، [[حضرت اسماعیل]]، [[حضرت اسحاق]]، [[حضرت یعقوب]]، [[حضرت یوسف]] [[حضرت شعیب]]، [[حضرت موسی]]، [[حضرت هارون]]، [[حضرت داوود]]، [[حضرت سلیمان]]، [[حضرت ایوب]]، [[حضرت زکریا]]، [[حضرت یحیی]]، [[حضرت اسماعیل]]، [[حضرت عیسی]]{{عم}} و [[پیامبر|محمد]]{{صل}}. البته [[قرآن کریم]] داستان‌هایی نیز از برخی [[انبیا]] [[روایت]] کرده که نام ایشان را ذکر نمی‌کند<ref> [[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۱، ص۲۰۵ - ۲۰۹.</ref>. | |||
==[[فلسفه]] تکثر [[پیامبران]]== | ==[[فلسفه]] تکثر [[پیامبران]]== | ||
با توجه به نارسایی [[دانش]] بشری برای دستیابی به همه معلوماتی که نقش اساسی در [[سعادت دنیا]] و [[آخرت]] دارد، مقتضای [[حکمت الهی]] این است، [[پیامبر]] یا پیامبرانی را برگزیند و حقایق مورد [[نیاز]] را به ایشان [[تعلیم]] دهد تا آنها را سالم و دست نخورده به سایر [[انسان‌ها]] برسانند، و از سوی دیگر: آنان را برای دیگران به‌گونه‌ای معرفی کند که [[حجت]] بر ایشان تمام شود، و عمومی‌ترین راه آن، [[ارائه معجزات]] می‌باشد. | |||
این مطالب با [[براهین عقلی]]، [[اثبات]] شده است. ولی [[براهین]] مزبور، دلالتی بر [[لزوم]] تعدد [[انبیاء]] و کتب و [[شرایع آسمانی]] نداشت، و اگر فرضاً شرایط [[زندگی]] [[بشر]] به‌گونه‌ای بود که یک [[پیامبر]] می‌توانست همه نیازمندی‌های [[انسان‌ها]] را تا [[پایان جهان]]، بیان کند به طوری که هر فردی و هر گروهی در طول [[تاریخ]] بتواند [[وظیفه]] خود را به‌وسیله پیام‌های همان [[پیامبر]] بشناسند خلاف مقتضای این [[براهین]] نبود. <ref> محمدتقی مصباح یزدی </ref>. | |||
اما به [[دلایل]] مختلف که در ذیل به آنها اشاره میشود روشن میشود که تعدد [[پیامبران]] [[نیاز]] بوده است، برخی از این [[دلایل]] عبارتند از: | |||
# '''[[حفظ]] اصل [[نبوت]]:''' مخاطبان [[حضرت آدم]]{{ع}} بسیار محدود و به خانواده‌اش منحصر می‌شد و اصل [[نبوت]] ایشان [[تصدیق]] و [[ایمان]] به [[خداوند]] و [[عدم اطاعت]] از [[شیطان]] بود. [[انسان]] دارای [[غرایز]] حیوانی است که در [[حقیقت]] [[دشمن]] دوم تلقی میشود. چنین [[انسانی]] چه از لحاظ ایجاد و چه از لحاظ ادامۀ راه به [[راهنمایی]]، مثل [[حضرت آدم]] و [[پیامبران]] بعدی [[نیازمند]] بود. از طرفی دیگر برای [[حفظ]] و صیانت اصل [[دیانت]] از [[فراموشی]] و انتقال صحیح آن به نسل‌های بعدی، وجود [[پیامبران]] بعدی ضروری است تا آموزه‌های آسمانی [[پیامبران]]، مفقود و مورد [[تحریف]] واقع نشود. | # '''[[حفظ]] اصل [[نبوت]]:''' مخاطبان [[حضرت آدم]]{{ع}} بسیار محدود و به خانواده‌اش منحصر می‌شد و اصل [[نبوت]] ایشان [[تصدیق]] و [[ایمان]] به [[خداوند]] و [[عدم اطاعت]] از [[شیطان]] بود. [[انسان]] دارای [[غرایز]] حیوانی است که در [[حقیقت]] [[دشمن]] دوم تلقی میشود. چنین [[انسانی]] چه از لحاظ ایجاد و چه از لحاظ ادامۀ راه به [[راهنمایی]]، مثل [[حضرت آدم]] و [[پیامبران]] بعدی [[نیازمند]] بود. از طرفی دیگر برای [[حفظ]] و صیانت اصل [[دیانت]] از [[فراموشی]] و انتقال صحیح آن به نسل‌های بعدی، وجود [[پیامبران]] بعدی ضروری است تا آموزه‌های آسمانی [[پیامبران]]، مفقود و مورد [[تحریف]] واقع نشود. | ||
# '''اطلاع‌رسانی:''' بعد از [[حضرت آدم]] و با [[گذشت]] زمان، برخی افراد به مناطق دورتر کوچ کردند و به [[دلیل]] عدم وجود وسایل ارتباط جمعی، از حوادث و [[اخبار]] سایر مناطق بی‌اطلاع بودند لذا [[پیامبری]] تنها می‌توانست بر [[مردم]] یک منطقه اتمام [[حجت]] کند پس تکثر و تعدد [[پیامبران]]، امری لازم و ضروری بود: {{متن قرآن|وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فيها نَذيرٌ}} <ref> ر.ک. [[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[دین و نبوت (کتاب)|دین و نبوت]]، ص ۲۳۳-۲۳۶.</ref>. | # '''اطلاع‌رسانی:''' بعد از [[حضرت آدم]] و با [[گذشت]] زمان، برخی افراد به مناطق دورتر کوچ کردند و به [[دلیل]] عدم وجود وسایل ارتباط جمعی، از حوادث و [[اخبار]] سایر مناطق بی‌اطلاع بودند لذا [[پیامبری]] تنها می‌توانست بر [[مردم]] یک منطقه اتمام [[حجت]] کند پس تکثر و تعدد [[پیامبران]]، امری لازم و ضروری بود: {{متن قرآن|وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فيها نَذيرٌ}} <ref> ر.ک. [[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[دین و نبوت (کتاب)|دین و نبوت]]، ص ۲۳۳-۲۳۶.</ref>. | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۴: | ||
# '''[[رشد]] و [[تکامل]] [[بشریت]]:''' [[انسان‌ها]] با اتکا به [[فطرت]] و [[عقل]] و آموزه‌های [[پیامبران]] در [[شناخت خداوند]] و حرکت به سوی کمال، گام‌های اولیه را برمی‌دارند و برای طی کردن مدارج بالاتر، به آموزه‌های [[جدید]] نیازمندند که این غرض با [[تجدید نبوت]] و تکرار [[پیامبران]] به دست میآید. مرحله اول [[رشد]] و [[تکامل]] در زمان [[حضرت نوح]]{{ع}}، با [[نزول]] [[شریعت]] و [[التزام]] به آن، [[باورهای دینی]] و [[ایمان]] [[مؤمنان]] حالت جهش پیدا کرد. [[آمادگی]] و استعداد بیشتر [[مردم]]، [[سبب نزول]] [[شریعت]] [[ابراهیم]]، [[موسی]] و [[عیسی]] شد که از [[شریعت]] قبلی کامل‌تر بود. [[مردم]] در عصر [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام]] [[آمادگی]] دریافت [[شریعت]] کامل را کسب کردند و [[دلیل]] این مدعا، [[حفظ کتاب]] آسمانی‌شان است. از طرفی [[رشد]] [[انسان‌ها]]، در یک زمانی مقتضی [[پیامبر جدید]] بود. از طرفی دیگر بعد از [[نزول]] [[شریعت]] کامل، [[رشد]] ایشان علت [[حفظ]] این [[شریعت]] بوده و لذا مقتضی ختم [[نبوت]] و [[شریعت]] هم شد. [[قرآن کریم]] در مورد کمال [[شریعت]] می‌فرماید: {{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً}} <ref>ر. ک. [[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[دین و نبوت (کتاب)|دین و نبوت]]، ص ۲۳۸ و ۲۴۲.</ref>. | # '''[[رشد]] و [[تکامل]] [[بشریت]]:''' [[انسان‌ها]] با اتکا به [[فطرت]] و [[عقل]] و آموزه‌های [[پیامبران]] در [[شناخت خداوند]] و حرکت به سوی کمال، گام‌های اولیه را برمی‌دارند و برای طی کردن مدارج بالاتر، به آموزه‌های [[جدید]] نیازمندند که این غرض با [[تجدید نبوت]] و تکرار [[پیامبران]] به دست میآید. مرحله اول [[رشد]] و [[تکامل]] در زمان [[حضرت نوح]]{{ع}}، با [[نزول]] [[شریعت]] و [[التزام]] به آن، [[باورهای دینی]] و [[ایمان]] [[مؤمنان]] حالت جهش پیدا کرد. [[آمادگی]] و استعداد بیشتر [[مردم]]، [[سبب نزول]] [[شریعت]] [[ابراهیم]]، [[موسی]] و [[عیسی]] شد که از [[شریعت]] قبلی کامل‌تر بود. [[مردم]] در عصر [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام]] [[آمادگی]] دریافت [[شریعت]] کامل را کسب کردند و [[دلیل]] این مدعا، [[حفظ کتاب]] آسمانی‌شان است. از طرفی [[رشد]] [[انسان‌ها]]، در یک زمانی مقتضی [[پیامبر جدید]] بود. از طرفی دیگر بعد از [[نزول]] [[شریعت]] کامل، [[رشد]] ایشان علت [[حفظ]] این [[شریعت]] بوده و لذا مقتضی ختم [[نبوت]] و [[شریعت]] هم شد. [[قرآن کریم]] در مورد کمال [[شریعت]] می‌فرماید: {{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً}} <ref>ر. ک. [[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[دین و نبوت (کتاب)|دین و نبوت]]، ص ۲۳۸ و ۲۴۲.</ref>. | ||
# '''کوتاه بودن [[عمر]] [[انسان]]:''' [[عمر]] هر [[انسانی]] و از جمله [[پیامبران]] محدود است و مقتضای [[حکمت آفرینش]]، این نبوده که نخستین [[پیامبر]] تا [[پایان جهان]]، زنده بماند و همه [[انسان‌ها]] را شخصاً [[راهنمایی]] کند<ref>ر. ک. [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[راه و راهنماشناسی (کتاب)|راه و راهنماشناسی]]، ص ۳۹۷-۴۰۳. </ref>. | # '''کوتاه بودن [[عمر]] [[انسان]]:''' [[عمر]] هر [[انسانی]] و از جمله [[پیامبران]] محدود است و مقتضای [[حکمت آفرینش]]، این نبوده که نخستین [[پیامبر]] تا [[پایان جهان]]، زنده بماند و همه [[انسان‌ها]] را شخصاً [[راهنمایی]] کند<ref>ر. ک. [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[راه و راهنماشناسی (کتاب)|راه و راهنماشناسی]]، ص ۳۹۷-۴۰۳. </ref>. | ||
با توجه به این نکات، [[حکمت]] تعدّد [[انبیاء]]{{عم}} و [[اختلاف شرایع]] آسمانی در پاره‌ای از [[احکام]] [[عبادی]] یا [[قوانین اجتماعی]]، روشن میشود.<ref>ر. ک: مائده: آیه ۴۸، سوره حج: آیه ۶۷.</ref> با اینکه همه آنها علاوه بر یکسانی در [[اصول عقاید]] و مبانی [[اخلاقی]]، در کلّیات [[احکام]] فردی و [[اجتماعی]] نیز هماهنگی داشته اند<ref>ر. ک: سوره بقره: آیه ۱۳۱، ۱۳۷، ۲۸۵، سوره آل عمران: آیه ۱۹، ۲۰.</ref> مثلاً [[نماز]] در همه [[ادیان آسمانی]]، وجود داشته هر چند کیفیّت اداء یا [[قبله]] نمازِ [[امت‌ها]] متفاوت بوده است، یا [[زکات]] و [[انفاق]] در همه [[شرایع]] بوده گرچه مقدار یا موارد آن یکسان نبوده است. <ref>ر. ک. [[محمد تقی مصباح یزدی </ref>. | |||
==چرا برای همه [[اقوام]] [[پیامبری]] [[مبعوث]] نشد؟== | ==چرا برای همه [[اقوام]] [[پیامبری]] [[مبعوث]] نشد؟== | ||
یکی از شبهاتی که مطرح شده این است، اکثر، بلکه همه [[پیامبران]] از منطقه [[آسیا]] برخاستند. اینکه [[خداوند]] برای همه [[اقوام]] در نواحی مختلف پیامبرانی فرستاده یا نفرستاده از [[تاریخ]]، معلوم نمی‌گردد. اما در '''جواب''' باید گفت: [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فيها نَذيرٌ}}. از این [[آیه]] استفاده میشود که برای هر [[امت]] و [[جامعه]] بزرگ [[پیامبر]] فرستاده نه برای هر جمع و گروهی. ولی [[آیات]] دیگری به صورت شفاف از [[بعثت|بعثت پیامبران]] برای هر [[قوم]] و [[اجتماعی]] کوچک خبر می‌دهند: {{متن قرآن|وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ}}. [[امام علی]]{{ع}}: {{عربی|"وَ لَمْ يُخْلِ اللَّهُ سُبْحَانَهُ خَلْقَهُ مِنْ نَبِيٍّ مُرْسَل... "}}. | |||
در مجموع چند [[دلیل]] برای این [[شبهه]] مطرح شده است: | |||
#'''علت عدم ذکر نام همه [[پیامبران]] در [[قرآن]]''': '''اولاً:''' [[قرآن]] [[کتاب]] [[تاریخی]] نیست، بلکه به نکات عبرت‌آمیز و برجسته [[تاریخ]] [[پیامبران]] اشاره می‌کند. '''ثانیاً:''' [[قرآن]] به صورت کلی به [[فرستادن پیامبران]] برای هر قومی بسنده نموده. '''ثالثاً:''' خود [[قرآن]] متذکر این امر میشود: {{متن قرآن|وَ رُسُلاً لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ}}. '''رابعاً:''' [[بدیهی]] است ذکر پیامبرانی که [[مردم]] عصر [[قرآن]] با آنان آشنایی دارند، مناسب و اثرگذار می‌تواند باشد، بر همین اساس [[قرآن کریم]] به نام [[پیامبران]] و [[سرنوشت]] امت‌هایی اشاره می‌کند که در منطقه مخاطبان اولیه خود واقع شده باشند<ref>ر. ک. [[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[دین و نبوت (کتاب)|دین و نبوت]]، ص ۲۴۳ و ۲۴۶.</ref>. | #'''علت عدم ذکر نام همه [[پیامبران]] در [[قرآن]]''': '''اولاً:''' [[قرآن]] [[کتاب]] [[تاریخی]] نیست، بلکه به نکات عبرت‌آمیز و برجسته [[تاریخ]] [[پیامبران]] اشاره می‌کند. '''ثانیاً:''' [[قرآن]] به صورت کلی به [[فرستادن پیامبران]] برای هر قومی بسنده نموده. '''ثالثاً:''' خود [[قرآن]] متذکر این امر میشود: {{متن قرآن|وَ رُسُلاً لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ}}. '''رابعاً:''' [[بدیهی]] است ذکر پیامبرانی که [[مردم]] عصر [[قرآن]] با آنان آشنایی دارند، مناسب و اثرگذار می‌تواند باشد، بر همین اساس [[قرآن کریم]] به نام [[پیامبران]] و [[سرنوشت]] امت‌هایی اشاره می‌کند که در منطقه مخاطبان اولیه خود واقع شده باشند<ref>ر. ک. [[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[دین و نبوت (کتاب)|دین و نبوت]]، ص ۲۴۳ و ۲۴۶.</ref>. | ||
#'''فقدان بستر [[نبوت]] در بعض [[جوامع]] ابتدایی''': این احتمال وجود دارد، بعد از دوران [[حضرت آدم]] برخی [[انسان‌ها]] به [[دلیل]] دوری از [[پیامبران]] از جهت [[فرهنگ]]، [[سیر]] نزولی پیدا کرده باشند. چنین جوامعی نمی‌تواند در خود، انسان‌های [[شریف]] و آماده [[نبوت]] را بپروراند چرا که [[نبوت]]، [[انتخاب]] [[الهی]] است، با توجه به قابلیت و استعداد لازم [[جامعه]]. {{متن قرآن|اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَه}}. یعنی [[جعل]] [[رسالت]]، به بستر خاصی منوط می‌باشد که [[علم]] به آن از آنِ [[خداوند]] است. ظاهر [[حدیث]] [[امام علی]] که فرمود: "[[خداوند سبحان]]، [[خلق]] را از [[پیامبر]] مرسل یا کتاب نازل شده یا [[حجت]] لازم یا [[حجت قائم]] خالی نمی‌گذارد". یعنی ممکن است فقط یکی از این ۴ مورد باشد و دیگری نباشد. ممکن است [[جوامع انسانی]] بدون [[پیامبر]] باشند، اما آنان با [[حکم]] [[سرشت]] و فطرتشان به [[عبادت]] [[معبود]] می‌پرداختند. حاصل آنکه [[جوامع]] ابتدایی اولاً به [[دلیل]] زندگی‌شان به [[پیامبران]] نیازی نداشتند زیرا [[عدالت اجتماعی]] مطرح نبود ثانیاً آنان [[آمادگی]] لازم برای مواجهه با [[پیامبران]] را نداشتند، به همین [[دلیل]] نمی‌توان از میان آنان یک [[نبی]] را برگزید<ref>ر. ک. [[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[دین و نبوت (کتاب)|دین و نبوت]]، ص ۲۴۶ و ۲۴۸.</ref>. | #'''فقدان بستر [[نبوت]] در بعض [[جوامع]] ابتدایی''': این احتمال وجود دارد، بعد از دوران [[حضرت آدم]] برخی [[انسان‌ها]] به [[دلیل]] دوری از [[پیامبران]] از جهت [[فرهنگ]]، [[سیر]] نزولی پیدا کرده باشند. چنین جوامعی نمی‌تواند در خود، انسان‌های [[شریف]] و آماده [[نبوت]] را بپروراند چرا که [[نبوت]]، [[انتخاب]] [[الهی]] است، با توجه به قابلیت و استعداد لازم [[جامعه]]. {{متن قرآن|اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَه}}. یعنی [[جعل]] [[رسالت]]، به بستر خاصی منوط می‌باشد که [[علم]] به آن از آنِ [[خداوند]] است. ظاهر [[حدیث]] [[امام علی]] که فرمود: "[[خداوند سبحان]]، [[خلق]] را از [[پیامبر]] مرسل یا کتاب نازل شده یا [[حجت]] لازم یا [[حجت قائم]] خالی نمی‌گذارد". یعنی ممکن است فقط یکی از این ۴ مورد باشد و دیگری نباشد. ممکن است [[جوامع انسانی]] بدون [[پیامبر]] باشند، اما آنان با [[حکم]] [[سرشت]] و فطرتشان به [[عبادت]] [[معبود]] می‌پرداختند. حاصل آنکه [[جوامع]] ابتدایی اولاً به [[دلیل]] زندگی‌شان به [[پیامبران]] نیازی نداشتند زیرا [[عدالت اجتماعی]] مطرح نبود ثانیاً آنان [[آمادگی]] لازم برای مواجهه با [[پیامبران]] را نداشتند، به همین [[دلیل]] نمی‌توان از میان آنان یک [[نبی]] را برگزید<ref>ر. ک. [[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[دین و نبوت (کتاب)|دین و نبوت]]، ص ۲۴۶ و ۲۴۸.</ref>. | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۸: | ||
==خاتمه== | ==خاتمه== | ||
به هرحال، [[ایمان]] به همه [[پیامبران]] و فرق نگذاشتن بین آنها از نظر [[تصدیق]] [[نبوت]] و نیز [[پذیرفتن]] همه پیام‌ها و معارفی که بر آنان نازل شده و عدم [[تبعیض]] بین آنها، بر هر [[انسانی]] لازم است <ref> ر. ک: سوره شوری: آیه ۱۳، سوره نساء: آیه ۱۳۶، ۱۵۲، سوره آل عمران: آیه ۸۴، ۸۵. </ref>. و [[تکذیب]] هر یک از [[پیامبران]]، به منزله [[تکذیب]] همه ایشان، و [[انکار]] یک [[حکم الهی]]، بمثابه [[انکار]] همه [[احکام]] خداست <ref> ر. ک: سوره نساء: آیه ۱۵۰، سوره بقره: آیه ۸۵. </ref>. البته [[وظیفه]] عملیِ هر امتی در هر زمانی، [[پیروی]] از دستورالعمل‌های پیامبرِ همان [[امت]] و همان زمان می‌باشد<ref>ر. ک. [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[راه و راهنماشناسی (کتاب)|راه و راهنماشناسی]]، ص ۳۹۷-۴۰۳. </ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:33456.jpg|22px]] [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[راه و راهنماشناسی (کتاب)|'''راه و راهنماشناسی''']] | |||
# [[پرونده:151722.jpg|22px]] [[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[دین و نبوت (کتاب)|'''دین و نبوت''']] | |||
# [[پرونده:8989.jpg|22px]] [[محمد تقی سبحانی|سبحانی، محمد تقی]] و [[رضا برنجکار|برنجکار، رضا]]، [[معارف و عقاید ۱ (کتاب)|'''معارف و عقاید ۱''']]. | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۹۲: | خط ۱۰۰: | ||
* [[ويژگی پیامبر]] | * [[ويژگی پیامبر]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
=='''[[:رده:آثار نبوت|منبع‌شناسی جامع نبوت]]'''== | =='''[[:رده:آثار نبوت|منبع‌شناسی جامع نبوت]]'''== | ||