طلاق در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[تهدید]] [[زنان پیامبر]] به [[طلاق]] و جایگزینی همسرانی شایسته‌تر برای آن [[حضرت]] در برابر [[زیاده‌خواهی]] آنان بوده است: {{متن قرآن|عَسَى رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَيْرًا مِنْكُنَّ}}.

#مهم‌ترین بحث در [[آیه]] چهارم، که با آغاز [[سوره طلاق]] است، و این [[سوره]]، یکی از محورهای مهمش، بحث [[طلاق]] است که از نخستین [[آیه]] شروع می‌شود و روی سخن را به [[پیامبر اسلام]] کرده، اما به صیغه جمع آورده و گویی در این خطاب او با دیگران مشترک است، سپس یک [[حکم]] عمومی را بیان می‌کند و می‌فرماید: ای [[پیامبر]] هنگامی که خواستید [[زنان]] را [[طلاق]] دهید آنها را در زمان عده [[طلاق]] دهید. یعنی ایجاد [[محدودیت]] برای [[طلاق]]؛ زیرا [[احکام]] [[طلاق]] و عدّه [[زنان]] مطّلقه و [[ادای حقوق]] آنان، از فرمان‌های نازل شده [[خداوند]] بر [[پیامبر]] و یکی از روش‌های کند کردن آن است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ}} و در نهایت در ادامه [[آیات]] تأکید می‌کند که پس چون عدّه آنان به سر رسید، [یا] به [[شایستگی]] نگاهشان دارید، یا به [[شایستگی]] از آنان جدا شوید. و مراد از اینکه فرمود: امساک و نگهداری [[زن]] به طور معروف باشد”، این است که اگر شوهر خواست برگردد، و از جدایی با [[زن]] صرف نظر کند، باید از آن به بعد با او [[نیکوکاری]] نموده، [[حقوقی]] را که [[خدا]] برای [[زن]] بر مرد [[واجب]] کرده، رعایت نماید. و مراد از “مفارقت به شکل معروف” هم این است که [[حقوق]] شرعیه [[زن]] را پس از جدایی با [[احترام]] ادا کند<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۱۰۱.</ref>.

== منابع ==