پرش به محتوا

موعظه: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲
جز
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = موعظه
| موضوع مرتبط = موعظه
خط ۷: خط ۶:
}}
}}


'''موعِظه''' [[پند]]، [[اندرز]]، [[وعظ]]. هر سخنی که تأثیر بر [[دل‌ها]] بگذارد و افراد را از [[بدی]] و [[گناه]] و [[غفلت]] دور سازد. کسی که سخنان حکمت‌آموز و پندآموز بگوید "واعظ" نام دارد. به سخنرانان مذهبی از آن جهت واعظ گویند که در [[منبر]]، [[مردم]] را موعظه می‌کنند. [[خداوند]]، [[کتاب آسمانی]] [[قرآن]] و پیام‌های [[انبیا]] را "موعظه" می‌داند. [[مواعظ]] [[خدا]] در [[قرآن]] است. [[پیامبر خدا]]{{صل}} و [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[رسولان]] و [[امامان]] دیگر و انسان‌های عارف و [[مربیان]] [[اخلاق]] هم موعظه‌هایی داشته‌اند تا [[مردم]] را به راه راست [[هدایت]] کنند. در [[روایات]] مسائلی از قبیل: [[مرگ و میر]]، [[بلاها]] و [[بیماری‌ها]]، [[زلزله‌ها]]، [[هلاکت]] [[ظالمان]]، موعظه به شمار آمده، چون مایه [[پند]] و [[عبرت]] دیگران و [[بیداری]] وجدان‌ها می‌شود. در [[احادیث]] است که [[انسان]] باید خودش "واعظ درونی" داشته باشد، وگرنه [[پند]] دیگران در او چندان اثر نمی‌کند. کسی که دیگران را موعظه می‌کند، باید خودش به آن [[پندها]] پای‌بند باشد، وگرنه [[پند]] او بر [[دل]] نمی‌نشیند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۲۵.</ref>.
'''موعِظه''' [[پند]]، [[اندرز]]، [[وعظ]]. هر سخنی که تأثیر بر [[دل‌ها]] بگذارد و افراد را از [[بدی]] و [[گناه]] و [[غفلت]] دور سازد. کسی که سخنان حکمت‌آموز و پندآموز بگوید "واعظ" نام دارد. به سخنرانان مذهبی از آن جهت واعظ گویند که در [[منبر]]، [[مردم]] را موعظه می‌کنند. [[خداوند]]، [[کتاب آسمانی]] [[قرآن]] و پیام‌های [[انبیا]] را "موعظه" می‌داند. [[مواعظ]] [[خدا]] در [[قرآن]] است. [[پیامبر خدا]]{{صل}} و [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[رسولان]] و [[امامان]] دیگر و انسان‌های عارف و [[مربیان]] [[اخلاق]] هم موعظه‌هایی داشته‌اند تا [[مردم]] را به راه راست [[هدایت]] کنند. در [[روایات]] مسائلی از قبیل: [[مرگ و میر]]، [[بلاها]] و [[بیماری‌ها]]، [[زلزله‌ها]]، [[هلاکت]] [[ظالمان]]، موعظه به شمار آمده، چون مایه [[پند]] و [[عبرت]] دیگران و [[بیداری]] وجدان‌ها می‌شود. در [[احادیث]] است که [[انسان]] باید خودش "واعظ درونی" داشته باشد، وگرنه [[پند]] دیگران در او چندان اثر نمی‌کند. کسی که دیگران را موعظه می‌کند، باید خودش به آن [[پندها]] پای‌بند باشد، وگرنه [[پند]] او بر [[دل]] نمی‌نشیند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۲۵.</ref>.


==مقدمه==
==مقدمه==
خط ۲۴: خط ۲۳:
[[خطابه]] قیاسی است که مفید [[تصدیق]] ظنی باشد<ref> شرح المنظومه، ج‌۱، ص‌۳۲۲</ref>. برخی از [[احتجاجات]] قولی [[قرآن]] به روش موعظه یا [[خطابه]] است. در آیه‌۴۶ [[سوره]] سبأ برای [[ترغیب]] به [[قیام]] در [[راه خدا]]، به روش مذکور تصریح شده است: {{متن قرآن| قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى }} <ref> بگو: تنها شما را به (سخن) یگانه‌ای اندرز می‌دهم و آن اینکه: دو تن دو تن و تک تک برای خداوند قیام کنید؛ سوره سبأ، آیه: ۴۶.</ref>. این روش [[احتجاج]] نیز مورد سفارش آیه‌۱۲۵ [[سوره]] نحل واقع شده است: {{متن قرآن| ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ }} <ref> مردم را به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان؛ سوره نحل، آیه: ۱۲۵.</ref><ref>[[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج ۲، ص ۲۰۴ - ۲۱۵.</ref>.
[[خطابه]] قیاسی است که مفید [[تصدیق]] ظنی باشد<ref> شرح المنظومه، ج‌۱، ص‌۳۲۲</ref>. برخی از [[احتجاجات]] قولی [[قرآن]] به روش موعظه یا [[خطابه]] است. در آیه‌۴۶ [[سوره]] سبأ برای [[ترغیب]] به [[قیام]] در [[راه خدا]]، به روش مذکور تصریح شده است: {{متن قرآن| قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى }} <ref> بگو: تنها شما را به (سخن) یگانه‌ای اندرز می‌دهم و آن اینکه: دو تن دو تن و تک تک برای خداوند قیام کنید؛ سوره سبأ، آیه: ۴۶.</ref>. این روش [[احتجاج]] نیز مورد سفارش آیه‌۱۲۵ [[سوره]] نحل واقع شده است: {{متن قرآن| ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ }} <ref> مردم را به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان؛ سوره نحل، آیه: ۱۲۵.</ref><ref>[[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج ۲، ص ۲۰۴ - ۲۱۵.</ref>.
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌ وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
* [[نصیحت]]
* [[نصیحت]]
* [[آثار موعظه]]
* [[آثار موعظه]]
خط ۳۸: خط ۳۷:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
#[[پرونده:000053.jpg|22px]] [[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲''']]
# [[پرونده:000053.jpg|22px]] [[فتاح آقازاده|آقازاده، فتاح]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲''']]
#[[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
# [[پرونده:1100817.jpg|22px]] [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[خطابه و منبر (مقاله)|مقاله «خطابه و منبر»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۶ (کتاب)|'''فرهنگ عاشورایی ج۶''']]
# [[پرونده:1100817.jpg|22px]] [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[خطابه و منبر (مقاله)|مقاله «خطابه و منبر»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۶ (کتاب)|'''فرهنگ عاشورایی ج۶''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
خط ۵۰: خط ۴۹:


[[رده:فضایل اخلاقی]]
[[رده:فضایل اخلاقی]]
[[رده:مدخل]]
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش