نیایش هفتم: تفاوت میان نسخه‌ها

در پایان به [[ناتوانی]] خود در پیشامدها اشاره کرده و عرض می‌کند: «چنان مکن که، به سبب اندوه از انجام دادن [[فرایض]] و [[مستحبات]] تو باز مانم... تنها تویی که توانی آن اندوه را از میان برداری و آن [[بلا]] را که بدان گرفتار آمده‌ام دفع کنی».

[[خواندن]] این [[دعا]] در [[مصیبت‌ها]] و حوادث تلخ [[دل انسان]] را آرام کرده، [[قوت]] می‌بخشد و برای ادامه یک [[زندگی]] خوب همراه با [[امیدواری]] آماده می‌کند.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی؛ نهج البلاغه، ترجمه سیدجعفر شهیدی، انتشارات علمی و فرهنگی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش هفتم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۴۵.</ref>

== منابع ==

[[رده:نیایش هفتم]]