تجلی عدالت مهدوی در عدالت کارگزاران (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

*نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «[[عدالت]] همواره به عنوان یک اصل قطعی و لازم، در [[سیره معصومان]] {{عم}} مطرح بوده است. [[پیامبر اکرم]] ({{صل}}) از [[رفتار]] ناعادلانه برخی از کارگزارانش همچون [[خالد بن ولید]] و [[ولید بن عقبه]]، اظهار [[بیزاری]] کرده و [[اقدام]] به جبران عملکردشان و نیز [[عزل]] آنها می‌کند. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در کلمات و نامه‌های بسیاری، [[کارگزاران]] خود را به [[رفتار عادلانه]] فرا می‌خواند. [[امامان معصوم]] {{عم}} نیز [[نمایندگان]] خود را پس از احراز وصف [[عدالت]]، [[برگزیده]]، و کسانی که [[رفتار]] ناعادلانه داشتند را [[عزل]] و [[توبیخ]] و طرد، و در صورت [[اصرار]] بر [[انحراف]]، [[لعن]]، و حتی مورد برخوردهای [[خشن]] قرار می‌دادند. نمونه‌های بسیاری درباره اهتمام [[معصومان]] {{عم}} به اصل [[عدالت]] در [[کارگزار]] وجود دارد.

*نویسنده در ادامه می‌نویسد: [[کارگزاران]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} نیز از این قاعده مستثنا نبوده، نیستند و نخواهند بود. در عصر [[غیبت صغرا]]، [[نواب چهارگانه]] آن [[حضرت]]، از میان کسانی [[برگزیده]] شدند که مراتبی فوق [[عدالت]] را دارا بودند. نیز، برخوردهای آن [[حضرت]] با برخی از [[کارگزاران]] به انحراف‌گراییده، همچون ([[شلمغانی]]) از دیگر مؤیدات این معنا است. در عصر [[غیبت کبرا]] نیز، ارجاع [[مردم]] به نزد [[فقیهان]] با شرط [[عدالت]]، حکایت از اجتناب ناپذیر بودن این وصف در [[کارگزار]] [[معصوم]] دارد. چنان که [[پس از ظهور]] نیز، [[یاران]] و [[کارگزاران]] [[حضرت مهدی]]{{ع}}به اوصافی معرفی شده‌اند که از دارا بودن مرتبه [[عدالت]] و گاه فوق آن حکایت دارد»<ref name=p1></ref>.

{{پدیدآورنده ساده

| پدیدآورنده مقاله = محمد رضا جباری}}