کوتاهی ورزیدن در تحصیل فضائل در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: "[[آگاه]] باشید که بیناترین چشم‌ها، چشمی است که خود را به سوی نیکی‌ها کشد"<ref>{{متن حدیث|قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‌{{ع}}: أَلَا إِنَّ‌ أَبْصَرَ الْأَبْصَارِ مَنْ‌ نَفَذَ فِي‌ الْخَيْرِ طَرْفُهُ}}؛ تصنیف غرر الحکم، ص۲۰۵.</ref>؛

# [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: "هیچ‌یک از شما نباید بگوید که کس دیگری نسبت به انجام [[کار نیک]]، شایسته‌تر از من است، چه به‌خدا قسم همین‌گونه خواهد شد. بدون تردید [[خیر و شر]] را کسانی است که اهل آن هستند، و هرگاه شما این دو را ترک کنید، آنان به آن می‌پردازند و بار آن را از دوش شما بر می‌دارند" <ref>{{متن حدیث|قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‌{{ع}}: لَا يَقُولَنَّ أَحَدُكُمْ إِنَّ أَحَداً أَوْلَى بِفِعْلِ الْخَيْرِ مِنِّي فَيَكُونَ- وَ اللَّهِ- كَذَلِكَ إِنَ‌ لِلْخَيْرِ وَ الشَّرِّ أَهْلًا فَمَهْمَا تَرَكْتُمُوهُ‌ كَفَاكُمُوهُ أَهْلُهُ}}؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۰۵.</ref>؛

# [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "... امّا [[دشمنان]] تو از جنّیان [[ابلیس]] است و لشگریانش،... هرگاه [[ابلیس]] نزد تو آمد و گفت: چقدر نیکوکاریِ تو زیاد است، می‌خواهد که تو را خودبین نماید، از این رو در جوابش بگو: بدکاریِ من بیشتر از نیکوکاریم می‌باشد؛ و هرگاه نزد تو آمد و گفت: چقدر هدایای تو بسیار است، بگو: غفلت‌های من از کسانی که باید به آنان بپردازم، بیشتر از هدایایم می‌باشد؛ و هرگاه به تو گفت: چه بسیار به [[مردمان]] می‌بخشی، بگو: آن‌چه می‌گیرم بیشتر از آن چیزی است که می‌بخشم" <ref>{{متن حدیث|عَنْ‌ رَسُولِ‌ اللَّهِ‌{{صل}}: ...وَ أَمَّا أَعْدَاؤُكَ‌ مِنَ‌ الْجِنِّ‌ فَإِبْلِيسُ‌ وَ جُنُودُهُ‌ ...‌ وَ إِذَا أَتَاكَ وَ قَالَ لَكَ مَا أَكْثَرَ إِحْسَانَكَ يُرِيدُ أَنْ يُدْخِلَكَ الْعُجْبَ‌ فَقُلْ إِسَاءَتِي أَكْثَرُ مِنْ إِحْسَانِي وَ إِذَا أَتَاكَ وَ قَالَ لَكَ مَا أَكْثَرَ صَلَاتَكَ فَقُلْ غَفْلَتِي أَكْثَرُ مِنْ صَلَاتِي وَ إِذَا قَالَ لَكَ كَمْ تُعْطِي النَّاسَ فَقُلْ مَا آخُذُ أَكْثَرُ مِمَّا أُعْطِي}}؛ تحف العقول، ص۲۴.</ref>؛

# [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "هرگاه [[امام سجاد]]{{ع}} کتاب [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} را برداشته در آن می‌نگریستند، می‌فرمودند: چه کسی چنین توانی دارد؟! چه کسی چنین توانی دارد؟!. [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} ادامه دادند: آن‌گاه [[امام سجاد]] به محتوای آن کتاب عمل می‌فرمودند. همچنین [[امام سجاد]]{{ع}} هرگاه به سوی [[نماز]] می‌شدند، رنگ چهره‌شان تغییر می‌نمود، به‌گونه‌ای که این تغییر رنگ از صورتشان کاملاً [[آشکار]] می‌شد. و هیچ‌یک از [[فرزندان]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} پس از ایشان، [[طاقت]] انجام عبادت‌های ایشان را نداشت مگر [[امام]] سجّاد" <ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ{{ع}} إِذَا أَخَذَ كِتَابَ‌ عَلِيٍ‌{{ع}} فَنَظَرَ فِيهِ قَالَ مَنْ يُطِيقُ هَذَا مَنْ يُطِيقُ ذَا قَالَ ثُمَّ يَعْمَلُ بِهِ وَ كَانَ إِذَا قَامَ إِلَى الصَّلَاةِ تَغَيَّرَ لَوْنُهُ حَتَّى يُعْرَفَ ذَلِكَ فِي وَجْهِهِ وَ مَا أَطَاقَ أَحَدٌ عَمَلَ عَلِيٍّ {{ع}} مِنْ وُلْدِهِ مِنْ بَعْدِهِ إِلَّا عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ{{ع}}}}؛ الکافی، ج۸ ص۱۴۳.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۴۵۱-۴۵۲.</ref>.