ینبع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمی‌شود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = | ||
| خط ۹: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*شهری است در هفت منزلی [[مدینه]]، کنار دریای سرخ که در راه قدیم [[حجّاج]] [[مصر]] بوده و قلعه‌ای در آن است. هنگامی‌که [[پیامبر]]{{صل}} آنجا را قسمت نمود، قطعه زمینی سهم [[امام علی|علی]]{{ع}} شد. [[حضرت]] چاهی در آن حفر کرد. آب از آن [[چاه]] به‌سان گردن شتر جوشیدن گرفت.<ref>مجمع البحرین، واژه نبع</ref> [[امام علی|علی]]{{ع}} در آنجا باغ‌هایی [[احداث]] نمود و [[معیشت]] خود را از آن باغستان‌ها تأمین می‌کرد، حتی در دورانی که در [[کوفه]]، متصدّی [[حکومت اسلامی]] بود. گاهی [[اسامة بن زید]] از آن [[حضرت]] [[مالی]] طلب کرد. [[حضرت]] فرمود: از [[بیت‌المال]] چیزی به تو نرسد، که آن ویژۀ [[رزمندگان]] است، ولی اگر خواهی از درآمد املاک شخصی‌ام در ینبع به تو دهم<ref>معارف و معاریف، ج ۵ ص ۲۴۳۷</ref>. [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} آن [[چاه]] را [[وقف]] [[زائران]] [[خانۀ خدا]] و رهروان [[راه خدا]] و در راه‌ماندگان کرد و اظهار [[امیدواری]] نمود که [[خداوند]] [[پاداش اخروی]] آن را [[نجات]] از [[آتش]] قرار دهد. متن مفصّل وقفنامۀ [[حضرت امیر]]{{ع}} در کتب [[روایی]] آمده است<ref>.کافی، ج ۷ ص ۴۹ حدیث ۷ </ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۶۱۳.</ref> | *شهری است در هفت منزلی [[مدینه]]، کنار دریای سرخ که در راه قدیم [[حجّاج]] [[مصر]] بوده و قلعه‌ای در آن است. هنگامی‌که [[پیامبر]]{{صل}} آنجا را قسمت نمود، قطعه زمینی سهم [[امام علی|علی]]{{ع}} شد. [[حضرت]] چاهی در آن حفر کرد. آب از آن [[چاه]] به‌سان گردن شتر جوشیدن گرفت.<ref>مجمع البحرین، واژه نبع</ref> [[امام علی|علی]]{{ع}} در آنجا باغ‌هایی [[احداث]] نمود و [[معیشت]] خود را از آن باغستان‌ها تأمین می‌کرد، حتی در دورانی که در [[کوفه]]، متصدّی [[حکومت اسلامی]] بود. گاهی [[اسامة بن زید]] از آن [[حضرت]] [[مالی]] طلب کرد. [[حضرت]] فرمود: از [[بیت‌المال]] چیزی به تو نرسد، که آن ویژۀ [[رزمندگان]] است، ولی اگر خواهی از درآمد املاک شخصی‌ام در ینبع به تو دهم<ref>معارف و معاریف، ج ۵ ص ۲۴۳۷</ref>. [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} آن [[چاه]] را [[وقف]] [[زائران]] [[خانۀ خدا]] و رهروان [[راه خدا]] و در راه‌ماندگان کرد و اظهار [[امیدواری]] نمود که [[خداوند]] [[پاداش اخروی]] آن را [[نجات]] از [[آتش]] قرار دهد. متن مفصّل وقفنامۀ [[حضرت امیر]]{{ع}} در کتب [[روایی]] آمده است<ref>.کافی، ج ۷ ص ۴۹ حدیث ۷ </ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۶۱۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||