۶۴٬۶۴۲
ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
جز (جایگزینی متن - '==دربارهٔ کتاب==' به '== دربارهٔ کتاب ==') |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
[[پرونده:151848.jpg|بندانگشتی|100px|طرح جلد سلسله مباحث امامت و مهدویت]] | [[پرونده:151848.jpg|بندانگشتی|100px|طرح جلد سلسله مباحث امامت و مهدویت]] | ||
==دربارهٔ کتاب== | == دربارهٔ کتاب == | ||
در معرفی این کتاب آمده است: «بررسی نقش [[امامان]] در [[عالم]] [[خلقت]]، [[ولایت تکوینی]] آنها و ارتباط دادن آن با [[توحید]] و اثبات این [[ولایت]] برای [[امام عصر]] {{ع}} است. نویسنده، نخست با طرح مقدمات ۸ گانه، سعی بسیار در تنزیه ساحت [[قدس]] [[خداوند]] از وجود هرگونه شریک، همکار، مددکار و... نموده و از [[امامان معصوم]]، به عنوان بندگانی که تنها بندهاند و همانند دیگر انسانها [[بشر]] و محدودند، یاد کرده و با استفاده از [[آیات قرآن]] به اثبات مطالب خود میپردازد. وی برای [[ولایت تکوینی]] [[امامان]]، تقسیمات متعددی فرض و در هر کدام نیز مفصل بحث کرده است و در پایان، نتیجه گرفته که [[ولایت تکوینی]] را به معنای مجرای [[فیض]] گرفتن [[امامان]]، تفسیری نادرست و ارتباط دادن آن با برداشتهای [[حکما]] و [[فلاسفه]] در واسطه بودن [[عقول]] عشره را به شدت رد کرده است. به گفته وی، [[واسطه فیض]] بودن [[امامان]] باید به گونهای تقریر شود که رایحه [[شرک]]، [[غلو]]، [[تفویض]] و اثبات [[نقص]] [[خداوند]] در میان نباشد و اگر غیر از این باشد مردود است. وی [[ولایت تشریعی]] "[[تفویض]] اختیارات در [[امر]] [[دین]]" را امضای قانون، [[شریعت]] و نظامات توسط [[شارع]] و [[اجرای احکام]] وی میداند و پذیرش نظامات غیر شرعی را نوعی [[شرک]] و خلاف [[عقیده]] [[توحید]] دانسته است و اجرای این [[ولایت]] را نسبت به [[پیامبر]]، با توجه به [[روایات]] و [[آیات]]، تمام و صحیح، ولی برای [[امامان]]، هر چند که [[معصوم]] هستند، همراه با [[تردید]] و توجیه پذیرفته است.»<ref>[http://www.mahdilib.ir/index.html?pg=bookreview&id=10800 کتابخانه دیجیتال مهدویت]</ref> | در معرفی این کتاب آمده است: «بررسی نقش [[امامان]] در [[عالم]] [[خلقت]]، [[ولایت تکوینی]] آنها و ارتباط دادن آن با [[توحید]] و اثبات این [[ولایت]] برای [[امام عصر]] {{ع}} است. نویسنده، نخست با طرح مقدمات ۸ گانه، سعی بسیار در تنزیه ساحت [[قدس]] [[خداوند]] از وجود هرگونه شریک، همکار، مددکار و... نموده و از [[امامان معصوم]]، به عنوان بندگانی که تنها بندهاند و همانند دیگر انسانها [[بشر]] و محدودند، یاد کرده و با استفاده از [[آیات قرآن]] به اثبات مطالب خود میپردازد. وی برای [[ولایت تکوینی]] [[امامان]]، تقسیمات متعددی فرض و در هر کدام نیز مفصل بحث کرده است و در پایان، نتیجه گرفته که [[ولایت تکوینی]] را به معنای مجرای [[فیض]] گرفتن [[امامان]]، تفسیری نادرست و ارتباط دادن آن با برداشتهای [[حکما]] و [[فلاسفه]] در واسطه بودن [[عقول]] عشره را به شدت رد کرده است. به گفته وی، [[واسطه فیض]] بودن [[امامان]] باید به گونهای تقریر شود که رایحه [[شرک]]، [[غلو]]، [[تفویض]] و اثبات [[نقص]] [[خداوند]] در میان نباشد و اگر غیر از این باشد مردود است. وی [[ولایت تشریعی]] "[[تفویض]] اختیارات در [[امر]] [[دین]]" را امضای قانون، [[شریعت]] و نظامات توسط [[شارع]] و [[اجرای احکام]] وی میداند و پذیرش نظامات غیر شرعی را نوعی [[شرک]] و خلاف [[عقیده]] [[توحید]] دانسته است و اجرای این [[ولایت]] را نسبت به [[پیامبر]]، با توجه به [[روایات]] و [[آیات]]، تمام و صحیح، ولی برای [[امامان]]، هر چند که [[معصوم]] هستند، همراه با [[تردید]] و توجیه پذیرفته است.»<ref>[http://www.mahdilib.ir/index.html?pg=bookreview&id=10800 کتابخانه دیجیتال مهدویت]</ref> | ||