احمد بن حسن میثمی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن حسن میثمی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۱

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۰ اوت ۲۰۲۲

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 ==مقدمه==
-از [[راویان امام رضا]]{{ع}}. [[احمد بن حسن بن اسماعیل بن شعیب بن میثم تمار اسدی]]، مکنی به [[ابوعبدالله]]، از [[محدثان]] و [[یاران امام کاظم]]{{ع}} و [[امام رضا]]{{ع}} بود<ref>رجال النجاشی، ص۷۴.</ref>. به نظر می‌رسد وی به دلیل توطن در [[کوفه]] به [[کوفی]] توصیف شده است<ref>الفهرست، طوسی، ص۲۲؛ منتهی المقال، ج۱، ص۲۴۳.</ref>. نیای وی، یعنی میثم تمار (خرمافروش)<ref>لسان العرب، ج۴، ص۹۳.</ref>، از بردگان [[عجم]] و متعلق به زنی از [[قبیله]] [[بنی‌اسد]] بود که به دست [[امام علی]]{{ع}} [[آزاد]] شد<ref>الغارات، ج۲، ص۷۹۷.</ref> و از [[یاران]] و [[شیعیان]] [[مخلص]] آن [[حضرت]] گردید و در نهایت به پای عقیده‌اش به [[صلیب]] کشیده و [[شهید]] شد<ref>الإصابة، ج۶، ص۲۵۰؛ الأعلام، ج۷، ص۳۳۶.</ref>.
+از [[راویان امام رضا]]{{ع}}. [[احمد بن حسن بن اسماعیل بن شعیب بن میثم تمار اسدی]]، مکنی به «ابوعبدالله»، از [[محدثان]] و [[یاران امام کاظم]]{{ع}} و [[امام رضا]]{{ع}} بود<ref>رجال النجاشی، ص۷۴.</ref>. به نظر می‌رسد وی به دلیل توطن در [[کوفه]] به [[کوفی]] توصیف شده است <ref>الفهرست، طوسی، ص۲۲؛ منتهی المقال، ج۱، ص۲۴۳.</ref>. نیای وی، یعنی میثم تمار (خرما فروش)<ref>لسان العرب، ج۴، ص۹۳.</ref>، از بردگان [[عجم]] و متعلق به زنی از [[قبیله]] [[بنی‌اسد]] بود که به دست [[امام علی]]{{ع}} [[آزاد]] شد<ref>الغارات، ج۲، ص۷۹۷.</ref> و از [[یاران]] و [[شیعیان]] [[مخلص]] آن [[حضرت]] گردید و در نهایت به پای عقیده‌اش به [[صلیب]] کشیده و [[شهید]] شد<ref>الإصابة، ج۶، ص۲۵۰؛ الأعلام، ج۷، ص۳۳۶.</ref>.
 احمد بن حسن در متون رجالی در زمره یاران امام کاظم{{ع}} قرار گرفته است<ref>رجال الطوسی، ص۳۳۲؛ نقد الرجال، ج۱، ص۱۱۳.</ref> و به [[گواه]] روایتی در [[سفر]] [[حج]]، حضرت را در [[منا]] [[ملاقات]] کرد<ref>قرب الإسناد، ص۳۰۸؛ وسائل الشیعة، ج۲۴، ص۲۶۰.</ref>. وی همچنین از راویان امام رضا{{ع}} نیز محسوب می‌شد و روایاتی از حضرت را نقل کرده بود<ref>رجال النجاشی، ص۷۴.</ref>. با این حال، [[مذهب]] وی [[واقفی]] معرفی شده است<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۴۶۸؛ رجال الطوسی، ص۳۳۲.</ref>. چنین [[گمان]] می‌رود که اولین بار کشی چنین مطلبی را یادآور شده است. وی در کتاب خود از قول حمدویه از [[حسن بن موسی]] [[روایت]] کرده است که [[احمد]] واقفی مذهب بود<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۴۶۸.</ref>. در سایر متون رجالی با پذیرش نظر کشی، احمد مورد [[اعتماد]] و [[احادیث]] وارد شده از قول وی صحیح دانسته شده است<ref>رجال النجاشی، ص۷۴؛ کتاب الرجال، ابن‌داود، ص۴۱۸؛ نقد الرجال، ج۱، ص۱۱۲.</ref>. در این میان، تنها [[علامه حلی]] در پذیرش این [[کلام]] توقف می‌کند و آن را به چالش می‌کشد، بی‌آنکه نظر دیگری ارائه کند<ref>خلاصة الأقوال، ص۲۰۲.</ref>.