آب در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

در اساطیر [[مصری]]، جهان در ابتدا اقیانوسی از آب بوده است. در اسطوره‌های [[بین النهرین]] و روایت‌های آشوری نیز همه آفریده‌ها از آمیختن آب شیرین (Apsu) و [[شوراب]] (Tiamt) پدید می‌آیند. در اساطیر یونان، «نرسیس» [[مظهر]] آب و پدرش «سیزیف» خدای رودخانه و مادرش «لیریوب» [[الهه]] چشمه‌ساران است. [[یونانیان]] باستان همچنین آیین‌ها و جشن‌هایی مربوط به آب و [[طلب]] [[باران]] داشته‌اند از جمله [[آیین]] «رودها» که در آن اسب‌هایی را زنده در میان امواج می‌افکندند و آنها را به [[خدایان]] دریا تقدیم می‌کردند. در اساطیر [[هندی]] آب مصدرهمه چیز و همه هستی است و خاصیت [[شفابخشی]] دارد. در سنت‌های [[ملل]] اروپایی نیز آب و آیین‌های مربوط به آن سابقه‌ای دراز دارد؛ از جمله می‌توان به وجود چشمه‌های [[شفابخش]] در [[فرانسه]](نظیر چشمه بانوی [[عذرا]] در لورد) اشاره کرد.

آب در [[ادیان ابراهیمی]] و [[کتاب‌های مقدس]] نیز جایگاه مهمی دارد. در [[تورات]] آب تسبیح‌گوی ذات خداوندی دانسته شده و چنین گزارش شده که نخست همه افلاک را آب فرا گرفته بود و [[خدا]] [[آسمان]] را ساخت تا آب‌های زیرفلک [[وزیر]] آن را از یکدیگر جدا کند<ref>سفر پیدایش: ۱/۱.</ref>. اِسِنی‌ها از فرقه‌های [[یهودی]] ساکن در ساحل بحرالمیت - که حدود دو قرن پیش از میلاد پدید آمدند و بعدها اکثراً جذب [[مسیحیت]] شدند - روزی چندبار [[غسل]] می‌کردند و از این رو حوض‌های بزرگی ساخته بودند. نزد [[صابئین]] مندایی نیز آب جاری اهمیت بسیاری دارد و آنها معمولاً در کنار رودخانه [[زندگی]] می‌کنند تا بتوانند غسل‌های مربوط به [[اعمال]] [[دینی]] خود را انجام دهند. در [[الهیات]] [[مسیحی]]، آب نخستین مرکز [[روح القدس]] و آفریننده زندگی است. در [[انجیل یوحنا]] آمده است: «هیچ کس نمی‌تواند وارد [[ملکوت]] [[خداوند]] شود، مگر آنکه زاده شود و زادگاه او آب و [[روح]] باشد»<ref>سفر پیدایش: ۳:۵.</ref>. غسل تعمید مشهورترین [[آیین]] مرتبط با آب در مسیحیت است.

در آیین‌های [[عزاداری]] هم آب نقش برجسته‌ای دارد؛ تا جایی که برخی [[آیین‌ها]] مانند «[[سقایی]]» در پیوند مستقیم با آب شکل گرفته‌اند. «سقاخانه»ها در [[فرهنگ]] شهری [[ایران]]، مکان‌هایی مقدس‌اند که با [[الهام]] از [[واقعه عاشورا]] و به ویژه نقش سقایی [[حضرت عباس]]{{ع}} [[احداث]] می‌شوند. در نذورات و وقف‌های مربوط به [[امام حسین]]{{ع}} و حضرت عباس{{ع}} آب و منابع تأمین آن به اشکال مختلف کاربرد بسیاری دارد. در برداشت‌های [[عرفانی]] از [[عاشورا]] نیز از [[تشنگی امام حسین]]{{ع}} و یارانش به [[عطش]] [[عاشق]] برای دستیابی به [[آب حیات]] [[جاودانی]] یعنی [[شهادت]] و رسیدن به وصال ولقای [[خدا]] [[تفسیر]] می‌شود.

== منابع ==

{{منابع}}

# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]

{{پایان منابع}}