آیه بیت الله الحرام: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[آیه بیت الله الحرام در قرآن]] - [[آیه بیت الله الحرام در حدیث]] - [[آیه بیت الله الحرام در معارف و سیره نبوی]]| پرسش مرتبط  = }}

{{متن قرآن|رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ}}<ref>«پروردگارا! من برخی از فرزندانم را در درّه‌ای کشت‌ناپذیر نزدیک خانه محترم تو جای دادم تا در آن نماز برپا دارند؛ پس دل‌هایی از مردم را خواهان آنان گردان و به آنها از میوه‌ها روزی فرما باشد که سپاس گزارند» سوره ابراهیم، آیه ۳۷.</ref>.

نتیجه [[برهان]] را می‌توان با ترتیب دادن دو [[قیاس]] اقترانی و استثنایی به صورت زیر به دست آورد:

اوّلاً، توجه به قبله باطن، شرط لازم برای پذیرفته شدن حقیقت نماز است؛

نتیجه آنکه، توجه به قبله باطن، تولّی به ولایت امام است.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۲۳۷.</ref>

قیاس دوم به صورت قیاسی استثنایی، [[ضرورت امامت]] [[عامه]] را برای همه دوران [[اثبات]] می‌نماید؛ به این ترتیب که:

اگر همیشه [[اقامه نماز]] [[واجب]] است و [[نماز]] بدون [[قبله]] [[باطل]] است و قبله باطنِ نماز [[امام]] [[معصوم]] است، بنابراین، در همه دوران باید امام معصوم در میان [[امت]] حضور داشته باشد تا امت با مراجعه به او و [[تولّی]] به [[ولایت]] او، اقامه نماز بنمایند.

مقدم در طی [[برهان]] قبل ثابت شد و با [[اثبات]] مقدم، [[تالی]] ثابت می‌گردد؛ در نتیجه می‌گوییم: ولکن اقامه نماز در همه دوران واجب است؛ پس باید در همه دوران امام معصوم در میان امت حاضر باشد، تا امت با [[تولی]] به ولایت او بتواند اقامه نماز بنماید {{متن قرآن|فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ}}.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۲۳۷.</ref>

[[آیه بیت الله الحرام چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]]

{{پایان مدخل وابسته}}