ابوبزه مکی مخزومی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[غلام]] [[عبدالله بن سائب مخزومی]]<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۹.</ref> که به همین سبب ابوبزه را مخزومی خوانده‌اند <ref>دولابی، ج۱، ص۲۶۰.</ref>. نامش را نافع<ref>دولابی، ج۱، ص۲۶۰؛ که برخی آن را نپذیرفته‌اند ر. ک: هیثمی، ج۸، ص۱۱۸.</ref>، یسار<ref>ابن قانع، ج۳، ص۲۳۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۶، ص۵۳۶؛ به خطا بشار ر. ک: خویی، ص۱۲۸.</ref> و نافع بن یسار گفته‌اند<ref>ابن حجر، فتح الباری، ج۸، ص۶۳۳.</ref>. برخی با اشاره به [[اختلاف]] در نامش، از وی تنها با [[کنیه]] یاد کرده‌اند<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۹.</ref>. بعضی گفته‌اند وی در اصل [[اهل]] [[فارس]] بود که به دست [[سائب بن صیفی]] [[مسلمان]] شد<ref>با اهل همدان بود و به دست سائب بن آبی سائب مسلمان شد؛ ر. ک: خویی، ص۱۲۸.</ref> و تا زمانی که پسرش [[قاسم بن ابوبزه مکی مخزومی|قاسم]] به [[دنیا]] آمد، در [[مکه]] سکونت داشت <ref>ابن حبان، ص۲۳۱؛ ذهبی، ج۱۲، ص۵۰.</ref>.

از وی به عنوان جد [[قاریان]] مشهور مکه<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۹.</ref>، به ویژه جد بزّی [[قاری]]<ref>ر. ک: ادامه بحث.</ref> یاد شده است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۶، ص۵۳۶.</ref>. تنها گزارشی که از وی در دست است اینکه او به همراه مولایش عبدالله بن سائب مخزومی بر [[رسول خدا]]{{صل}} وارد شد و سر و دست و پای آن [[حضرت]] را بوسید <ref>مقریء، ص۸۹؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۳۴.</ref>. آن حضرت عبدالله بن سائب را به [[نیکی]] با ابویزه سفارش کرد و عبدالله به سبب سفارش رسول خدا{{صل}}، ابوبزه را در [[راه خدا]] [[آزاد]] کرد<ref>ابن قانع، ج۳، ص۲۳۷.</ref>. این [[روایت]] از سوی برخی، برای جایز بودن بوسیدن دست مورد استناد قرار گرفته است<ref>مقریء، ص۸۹.</ref>.

افرادی را منسوب به ابوبزّه، بزّی خوانده‌اند<ref>برای نمونه ر. ک: سمعانی، ج۱، ص۳۶۰؛ ذهبی، ج۱۲، ص۵۰.</ref>. از جمله کسانی که به نسبت بزی مشهورند، [[ابوالحسن مقری]] است که از [[نوادگان]] ابوبزه بوده و به عنوان مقری [[اهل مکه]] و صاحب [[قرائت]] عبدالله بن کثیر شناخته شده است<ref>سمعانی، ج۱، ص۳۶۰.</ref><ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوبزه مکی مخزومی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۱۵۰-۱۵۱.</ref>