آزار دیگران: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[رسول خدا]] {{صل}} اذیت [[مؤمن]] را مانند [[تخریب]] [[کعبه]] دانسته<ref>ارشاد القلوب، ج ۱، ص ۱۹۴ و عوالی اللآلی، ج ۱، ص ۳۶۱.</ref> و فرموده است: "[[خداوند]] می‌فرماید: "هر که [[بنده]] [[مؤمن]] مرا بیازارد، به من اعلام [[جنگ]] می‌دهد"<ref>الکافی، ج ۲، ص ۳۵۱؛ علی بن حسن، مشکاة الانوار، ص ۲۸۴ و ابن فهد حلی، عدة الداعی، ص ۱۹۵.</ref>. همچنین آن [[حضرت]]، بدترین [[مردم]] را کسی دانست که [[مردم]] از او [[آزار]] ببینند<ref>الاختصاص، ص ۲۴۳ و مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص ۷۸.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۱۶.</ref>.

* روزی عده‌ای نزد [[رسول خدا]] {{صل}} بودند که مردی برخاست و رفت؛ اما کفشش را جا گذاشت؛ پس یکی از [[صحابه]] کفش او را برداشت و مخفی کرد. وقتی آن مرد برگشت و سراغ کفشش را از [[صحابه]] گرفت؛ او گفت: "من آن را برداشته‌ام"؛ [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "ترساندن [[مؤمن]]، چه معنایی دارد؟" مرد [[صحابی]] گفت: "قسم به آن که تو را به [[حق]] برانگیخت، من فقط برای شوخی آن را برداشتم"؛ آن [[حضرت]] فرمود: "با ترساندن [[مؤمن]]، [این شوخی] چه معنایی دارد؟"<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج ۵، ص ۷۳.</ref> <ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۱۶.</ref>.

* [[ابوسعید خدری]] [[نقل]] می‌کند: روزی [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در [[مسجد]] اعتکاف کرده بود. شنید که صدای [[مسلمانان]]، هنگام قرائت بلند است؛ پس پرده را کنار زد و فرمود: "بدانید که همه شما در حال [[مناجات]] با [[پروردگار]] خود هستید، پس باعث [[آزار]] یکدیگر نشوید و در قرائت، صدایتان را از یکدیگر بلندتر نکنید"<ref>ابن خزیمه، صحیح، ج ۲، ص ۱۹۰؛ مسند احمد، ج ۳، ص ۹۴ و سنن ابی داوود، ج ۱، ص ۲۹۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۱۶.</ref>.