آیه سخره در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره حالات [[امام صادق]] {{ع}} گزارش شده که هر گاه به [[آسمان]] نگاه می‌کرد این [[آیات]] [[خلقت]] [[آسمان]] و [[زمین]] را [[تلاوت]] می‌نمود: {{متن قرآن|إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ}}<ref>«بی‌گمان در آفرینش آسمان‌ها و زمین و پیاپی آمدن شب و روز نشانه‌هایی برای خردمندان است» سوره آل عمران، آیه ۱۹۰.</ref> و سپس [[آیه سخره]] را می‌خواند<ref>الاصول الستة عشر، ص۱۳.</ref>. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در [[حدیث]] مفصلی فرمود: هر کس در بیابانی خالی از سکنه، شبی را به سر برد و این [[آیه]] را بخواند، [[فرشتگان]] او را محافظت کنند و [[شیاطین]] از او دور شوند<ref>الکافی، ج۲، ص۶۲۵.</ref>. در [[روایت]] دیگری [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: ای [[علی]]، هر کس از [[جادوگر]] یا [[شیطانی]] بترسد پس این آیه را بخواند<ref>بحارالانوار، ج۷۴، ص۵۸.</ref>. همچنین بر بالین محتضر در وقت [[جان]] دادن برای دور نمودن شیاطین و آسان جان دادن روایت شده که این آیه خوانده شود<ref>بحارالانوار، ج۷۴، ص۲۴۳ و ۲۴۱.</ref>.