انفال در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

به [[آیه]] نخست [[سوره انفال]] [[آیه انفال]] می‌گویند: {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفَالِ قُلِ الْأَنْفَالُ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ}}<ref>«از تو از انفال می‌پرسند بگو: انفال از آن خداوند و پیامبر است پس، از خداوند پروا کنید و میانه خود را سازش دهید و اگر مؤمنید از خداوند و پیامبرش فرمان برید» سوره انفال، آیه ۱.</ref>.

در [[حدیثی]] معتبر از [[امام باقر]]{{ع}} و [[امام صادق]]{{ع}} [[انفال]] این گونه تعریف شده است:

#اموالی که از [[دارالحرب]] بدون [[جنگ]] گرفته می‌شود؛

#سرزمینی که اهلش آن را ترک و از آن [[هجرت]] کردند (و آن فییء نامیده می‌شود)؛

#بیشه‌زارها، جنگل‌ها، درّه‌ها و سرزمین‌های موات که همه اینها از آنِ خدا و [[پیامبر]]{{صل}} و [[جانشین]] او است که در [[راه]] [[مصالح عمومی]] [[مصرف]] خواهد کرد.

برخی گفته‌اند این آیه با [[آیه غنیمت]] و [[خمس]] {{متن قرآن|وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«و اگر به خداوند و به آنچه بر بنده خویش، روز بازشناخت درستی از نادرستی (در جنگ بدر)، روز رویارویی آن دو گروه (مسلمان و مشرک) فرو فرستادیم ایمان دارید بدانید که آنچه غنیمت گرفته‌اید از هرچه باشد یک پنجم آن از آن خداوند و فرستاده او و خویشاوند (وی) و یتیمان و بینوایان و ماندگان در راه (از خاندان او) است و خداوند بر هر کاری تواناست» سوره انفال، آیه ۴۱.</ref> [[نسخ]] شد؛ اما این قول [[باطل]] است؛ زیرا انفال غیر از غنیمت است<ref>مکارم شیرازی ، ناصر ،  تفسیر نمونه،جلد۷،صفحه ۷۹؛ سیوطی ، عبد الرحمان بن ابی بکر ، الاتقان فی علوم القرآن،جلد۱،صفحه ۷۶؛ منصور ، عبدالحمید یوسف،نیل الخیرات فی القراءات العشرة،جلد۹;صفحه ۵؛ فخر رازی ، محمد بن عمر ، التفسیرالکبیر،جلد۱۵،صفحه ۱۱۳.</ref><ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۳۸.</ref>