تبعیت از اهل بیت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حدیث ثقلین]]، دال بر [[وجوب پیروی]] از [[اهل بیت]] است، در این [[حدیث]]، [[نجات]] [[امت]] از [[گمراهی]] منوط به [[تمسک]] به [[کتاب خدا]] و [[اهل بیت]] [[پیامبر]] {{صل}} گردیده است، تمسّک به معنای درآویختن است، درآویختن به [[قرآن]] به [[شناخت]] [[دستورات]] [[قرآن]] و [[پیروی]] از آنهاست، همین گونه است درآویختن به [[اهل بیت]]، یعنی نخست باید دستورهای آنان را [[شناخت]]، سپس آنها را به‌کار بست.

[[خداوند]] [[اطاعت]] از خود و [[رسول]] خود و [[اولی الأمر]] را [[واجب]] کرده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلاً}}<ref> ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید و اگر به خداوند و روز بازپسین ایمان دارید، چون در چیزی با هم به ستیز برخاستید آن را به خداوند و پیامبر بازبرید که این بهتر و بازگشت آن نیکوتر است؛ سوره نساء، آیه۵۹.</ref>، با توجه به اینکه [[اولی الأمر]] بر الرسول عطف شده است، بدون اینکه فعل {{متن قرآن|أَطِيعُواْ}} تکرار شود، معلوم می‌شود که ملاک [[وجوب]] [[اطاعت از اولی الأمر]] همان ملاک [[وجوب اطاعت]] از [[رسول خدا]] {{صل}} است. [[اطاعت]] [[رسول خدا]] بدان جهت که [[رهبری الهی]] است و از [[مقام]] [[عصمت]] برخوردار است، [[واجب]] است، اگر او [[معصوم]] نبود، [[اطاعت]] از او بدون هیچ قید و شرطی [[واجب]] نمی‌شد، این مطلب در مورد [[اولی الأمر]] نیز جاری است، و آنان نیز به [[دلیل]] این که از صفت [[عصمت]] برخوردارند، باید به صورت مطلق [[اطاعت]] شوند.

بنابراین، [[آیه اولی الأمر]] بر [[معصوم]] بودن کسانی که پس از [[پیامبر]] {{صل}} در [[رهبری جامعه اسلامی]] [[جانشین]] او می‌باشند، و بر [[وجوب اطاعت]] از آنان دلالت می‌کند، و از طرفی، [[آیه تطهیر]] و [[روایات]] مربوط به آن مصادیق [[اولی الأمر]] [[معصوم]] را معرفی کرده است، آنان [[اصحاب کساء]] هستند. پس، [[اطاعت]] از [[اهل بیت]] [[معصوم]] [[پیامبر]] {{صل}} به عنوان [[متولیان امر]] [[هدایت]] و [[رهبری]] [[امت اسلامی]]، پس از آن حضرت، [[واجب]] است.

[[حدیث سفینه نوح]] نیز بر [[وجوب پیروی]] از [[اهل بیت]] دلالت می‌کند، زیرا در این [[حدیث]] [[پیامبر]] {{صل}} [[اهل بیت]] خود را به [[کشتی نوح]] [[تشبیه]] کرده است که هر کس داخل آن شد از [[طوفان]] [[نجات]] یافت و هر کس از داخل شدن در آن سرباز زد هلاک گردید، بنابراین، هر کس از [[اهل بیت]] [[پیامبر]] {{صل}} [[پیروی]] کند، از [[گمراهی]] [[نجات]] خواهد یافت، و هر کس از [[پیروی]] از آنان سرباز زند، [[گمراه]] خواهد شد. [[ابن حجر مکی]] گفته است: وجه [[تشبیه]] آنان به [[کشتی نوح]] این است که هر کس به خاطر تشکر از کسی که این [[شرافت]] را به آنان اعطا کرده است، آنها را [[دوست]] بدارد و [[عظیم]] بشمارد و [[هدایت]] [[دانشمندان]] آنان را بگیرد و به کار بندد از [[تاریکی]] مخالفت‌ها [[نجات]] یافته است و هر کس با آنان [[مخالفت]] کند، در دریای کفران نعمت و پرتگاه‌های [[طغیان]] هلاک خواهد شد<ref>الصواعق المحرقة، ص۱۹۱.</ref>. وی درباره سند [[حدیث سفینه]] گفته است: این [[حدیث]] از طرق مختلف که برخی از آنها برخی دیگر را تقویت می‌کند، [[روایت]] شده است<ref>الصواعق المحرقة، ص۱۹۱.</ref>. برای [[آگاهی]] از [[حدیث سفینه]]<ref>نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الأنوار، جلد چهارم.</ref><ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[اهل بیت - ربانی گلپایگانی (مقاله)|مقاله «اهل بیت»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی ج۱]] ص ۵۳۹-۵۴۹.</ref>