تولی در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[تولّی]]: [[دوست داشتن]] [[اهل بیت]]{{عم}} و [[پذیرش ولایت]] و [[امامت]] ایشان. | [[تولّی]]: [[دوست داشتن]] [[اهل بیت]] {{عم}} و [[پذیرش ولایت]] و [[امامت]] ایشان. | ||
تولّی به معنای یاد شده اصطلاحی در برابر [[تبرّی]] از مهمترین آموزههای [[اعتقادی]] نزد [[شیعه]] امامیّه است. | تولّی به معنای یاد شده اصطلاحی در برابر [[تبرّی]] از مهمترین آموزههای [[اعتقادی]] نزد [[شیعه]] امامیّه است. | ||
در [[قرآن کریم]]، [[مودّت]] و [[محبّت]] ذیالقربی (اهل بیت){{عم}} [[مزد رسالت]] [[رسول اکرم]]{{صل}} [[تعیین]] گشته {{متن قرآن|ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ}}<ref>«این همان است که خداوند (آن را) به بندگانی از خویش که ایمان آورده و کارهای شایسته کردهاند مژده میدهد بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمیخواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را و هر کس کاری نیک انجام دهد برای او در آن پاداشی نیک بیفزاییم که خداوند آمرزندهای سپاسپذیر است» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> و در [[روایات]] بر آن فراوان تأکید شده <ref>بصائر الدرجات، ص:۳۸۴ ـ ۳۸۵؛ کامل الزیارات، ص:۳۵۶؛ علل الشرائع، ج۱، ص:۱۴۱؛ وسائل الشیعة، ج۲۴، ص:۲۹۹؛ مستدرک الوسائل، ج۱، ص:۱۵۱</ref> و بلکه اساس و پایه [[اسلام]] برشمرده شده <ref>وسائل الشیعة، ج۱۵، ص:۱۸۴</ref> و [[دینداری]] و [[ایمان]]، بدان منوط گردیده است. <ref>بحار الأنوار، ج۶۶، ص:۲۴۱</ref> و در برخی روایات، [[ولایت اهل بیت]]{{عم}} در کنار [[نماز]] و [[روزه]] و [[زکات]] و [[حج]] از [[ارکان اسلام]] و بلکه مهمترین رکن آن تلقّی شده است. <ref>وسائل الشیعة، ج۱، ص:۱۸</ref> | در [[قرآن کریم]]، [[مودّت]] و [[محبّت]] ذیالقربی (اهل بیت) {{عم}} [[مزد رسالت]] [[رسول اکرم]] {{صل}} [[تعیین]] گشته {{متن قرآن|ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ}}<ref>«این همان است که خداوند (آن را) به بندگانی از خویش که ایمان آورده و کارهای شایسته کردهاند مژده میدهد بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمیخواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را و هر کس کاری نیک انجام دهد برای او در آن پاداشی نیک بیفزاییم که خداوند آمرزندهای سپاسپذیر است» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> و در [[روایات]] بر آن فراوان تأکید شده <ref>بصائر الدرجات، ص:۳۸۴ ـ ۳۸۵؛ کامل الزیارات، ص:۳۵۶؛ علل الشرائع، ج۱، ص:۱۴۱؛ وسائل الشیعة، ج۲۴، ص:۲۹۹؛ مستدرک الوسائل، ج۱، ص:۱۵۱</ref> و بلکه اساس و پایه [[اسلام]] برشمرده شده <ref>وسائل الشیعة، ج۱۵، ص:۱۸۴</ref> و [[دینداری]] و [[ایمان]]، بدان منوط گردیده است. <ref>بحار الأنوار، ج۶۶، ص:۲۴۱</ref> و در برخی روایات، [[ولایت اهل بیت]] {{عم}} در کنار [[نماز]] و [[روزه]] و [[زکات]] و [[حج]] از [[ارکان اسلام]] و بلکه مهمترین رکن آن تلقّی شده است. <ref>وسائل الشیعة، ج۱، ص:۱۸</ref> | ||
مراد از محبّت اهل بیت{{عم}} ـ که روایات بر آن تأکید کردهاند ـ پذیرش امامت و [[ولایت امامان]]{{عم}} و [[تسلیم]] در برابر آنان و [[تصدیق]] و [[تبعیّت]] از ایشان در [[رفتار]] و گفتار و قراردادن آنان در جایگاهی است که [[خدای متعال]] برای آنان قرار داده است. از اینرو، مقدّم داشتن دیگران بر آنان در این قلمرو، در واقع خروج از دایره محبّت محسوب میشود. <ref>الشهاب الثاقب، ص:۱۴۴</ref> | مراد از محبّت اهل بیت {{عم}} ـ که روایات بر آن تأکید کردهاند ـ پذیرش امامت و [[ولایت امامان]] {{عم}} و [[تسلیم]] در برابر آنان و [[تصدیق]] و [[تبعیّت]] از ایشان در [[رفتار]] و گفتار و قراردادن آنان در جایگاهی است که [[خدای متعال]] برای آنان قرار داده است. از اینرو، مقدّم داشتن دیگران بر آنان در این قلمرو، در واقع خروج از دایره محبّت محسوب میشود. <ref>الشهاب الثاقب، ص:۱۴۴</ref> | ||
این همه تأکید و اهتمام به مسئله تولّی در [[متون دینی]] برای این است که [[محبّت به اهل بیت]]{{عم}} و پذیرش ولایت ایشان در واقع، محبّت به [[خدا]] و [[پیامبر خدا]]{{صل}} و قبول [[ولایت خدا]] و [[رسول]] او است. چنانکه [[دشمنی]] با آنان، [[دشمنی با خدا]] و رسول و [[انکار]] [[ولایت]] ایشان، انکار ولایت خدا و رسول و دخول در [[ولایت شیطان]] است. <ref>بحار الانوار، ج۲۷، ص:۸۸ و ۱۳۶</ref> از عنوان تولّی به مناسبت در باب [[طهارت]] و [[صلات]] [[سخن]] رفته است. | این همه تأکید و اهتمام به مسئله تولّی در [[متون دینی]] برای این است که [[محبّت به اهل بیت]] {{عم}} و پذیرش ولایت ایشان در واقع، محبّت به [[خدا]] و [[پیامبر خدا]] {{صل}} و قبول [[ولایت خدا]] و [[رسول]] او است. چنانکه [[دشمنی]] با آنان، [[دشمنی با خدا]] و رسول و [[انکار]] [[ولایت]] ایشان، انکار ولایت خدا و رسول و دخول در [[ولایت شیطان]] است. <ref>بحار الانوار، ج۲۷، ص:۸۸ و ۱۳۶</ref> از عنوان تولّی به مناسبت در باب [[طهارت]] و [[صلات]] [[سخن]] رفته است. | ||
تولّی همراه تبرّی ـ که مفهوم متضاد و مخالف آن است ـ از [[واجبات]] <ref>بدایع الکلام، ص:۲۶۴؛ مرآة العقول، ج۸، ص:۲۵۹؛ وسائل الشیعة، ج۱۶، ص:۱۷۶؛ التعلیقة علی المکاسب، ج۱، ص:۲۳۲</ref> و بلکه مهمترین رکن [[اسلام]] <ref>الحدائق الناضرة، ج۱۸، ص:۴۲۳</ref> و تحققبخش [[ایمان]] است <ref>البیان، ص:۲۴۱</ref> و از اموری است که به محتضر و میّت، تلقین میشود. <ref>کشف | تولّی همراه تبرّی ـ که مفهوم متضاد و مخالف آن است ـ از [[واجبات]] <ref>بدایع الکلام، ص:۲۶۴؛ مرآة العقول، ج۸، ص:۲۵۹؛ وسائل الشیعة، ج۱۶، ص:۱۷۶؛ التعلیقة علی المکاسب، ج۱، ص:۲۳۲</ref> و بلکه مهمترین رکن [[اسلام]] <ref>الحدائق الناضرة، ج۱۸، ص:۴۲۳</ref> و تحققبخش [[ایمان]] است <ref>البیان، ص:۲۴۱</ref> و از اموری است که به محتضر و میّت، تلقین میشود. <ref>کشف الغطاء، ج۲، ص:۲۵۱ و ۲۸۹.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۲، صفحه ۶۶۷-۶۶۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |