تیراندازی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

== تیراندازی در [[قرآن]] ==

برخی [[مفسران]] در [[آیه]] {{متن قرآن|قَالُوا يَا أَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَمَا أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِينَ}}<ref>«گفتند: ای پدر! ما رفته بودیم مسابقه بدهیم و یوسف را کنار بار خود وانهاده بودیم که گرگ او را خورد و (می‌دانیم) اگر (هم) راستگو می‌بودیم (سخن) ما را باور نمی‌کردی» سوره یوسف، آیه ۱۷.</ref> که بیانگر رواج مسابقات در عصر [[حضرت یعقوب]] {{ع}} است. مراد از {{متن قرآن| نَسْتَبِقُ}} را مسابقه تیراندازی میان [[فرزندان]] [[یعقوب]] {{ع}} دانسته‌اند. <ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۸، ص۱۰۱؛ مجمع البیان، ج ۵، ص۳۳۳؛ الکشاف، ج ۲، ص۴۵۰ - ۴۵۱. </ref> برخی دیگر مراد از آن را مسابقه دو دانسته‌اند. <ref>التحریر و التنویر، ج ۱۲، ص۲۳۵؛ مجمع البیان، ج ۵، ص۳۳۳. </ref>

افزون بر [[قرآن]]، در احادیث نیز بر کسب مهارت در تیراندازی بسیار تأکید شده است، تا آنجا که بُرد و باخت و [[تعیین]] جایزه در عین [[ممنوع]] بودن در دیگر موارد و مسابقات، در مسابقه تیراندازی جایز به شمار رفته است؛ همچنین در احادیث متعدد برای تیراندازان و سازندگان تیر، [[پاداش اخروی]] مقرر شده است. <ref>کنزالعمال، ج ۴، ص۳۴۴؛ الدرالمنثور، ج ۳، ص۱۹۴. </ref> در برابر، آنها که تیراندازی را پس از فراگیری آن رها کنند [[مذمت]] شده‌اند واین کار [[سرپیچی از فرمان پیامبر]] اکرم {{صل}} و [[ناسپاسی]] [[نعمت الهی]] به شمار رفته است. <ref>مسند احمد، ج ۴، ص۱۴۸؛ المستدرک، ج ۲، ص۹۵؛ السنن الکبری، ج ۱۰، ص۱۳. </ref>

از دیدگاه [[قرآن کریم]] تیراندازی [[مؤمنان]] در [[نبرد]] با [[دشمنان خدا]] تنها با [[امداد غیبی]] و [[اراده الهی]] مؤثر و کارساز است؛ [[آیه]] {{متن قرآن|فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«پس شما آنان را نکشتید که خداوند آنان را کشت، و چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند و (چنین کرد) تا مؤمنان را از سوی خود نعمتی نیکو دهد که خداوند شنوایی داناست» سوره انفال، آیه ۱۷.</ref> خطاب به [[پیامبر]] {{صل}} می‌‌فرماید: این تو نبودی که تیرانداختی، بلکه [[خداوند]] آنها را افکند: {{متن قرآن| وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى}}. در [[شأن نزول]] این آیه نقل شده که آن [[حضرت]] در [[جنگ بدر]] مشتی [[خاک]] و سنگریزه به سوی [[دشمن]] پرتاب کرد و بر اثر آن، دشمن [[بینایی]] خود را از دست داد و [[مسلمانان]] آنان را [[شکست]] دادند. <ref>جامع البیان، ج ۹، ص۲۷۰ - ۲۷۱؛ مجمع البیان، ج ۴، ص۸۱۴؛ تفسیر قرطبی، ج ۷، ص۲۴۴. </ref> به [[نقلی]] دیگر پیامبر در این [[جنگ]] سه سنگریزه برداشت و یکی را به جانب راست [[لشکر]] دشمن و دیگری را به جانب چپ و نیز سنگریزه ای را به وسط آن پرتاب کرد و به اراده الهی آنان بینایی خود را از دست دادند و شکست خوردند. <ref>مجمع البیان، ج ۴، ص۸۱۴. </ref> برپایه نظر مفسرانی دیگر، آیه مربوط به [[جنگ احد]] است که [[رسول خدا]] نیزه ای به طرف [[اُبَیّ بن خَلَف]] افکند و او بر اثر ضربه پیامبر {{صل}} در راه بازگشت به [[مکه]] [[جان]] سپرد. <ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۵، ص۱۴۰؛ تفسیر قرطبی، ج ۷، ص۲۴۴. </ref> برخی [[آیه]] را درباره [[فتح خیبر]] دانسته‌اند که [[پیامبراکرم]] {{صل}} تیری را در هوا رها ساخت و آن تیر به [[امر الهی]] به ابن ابو حُقَیق که در بستر خود قرار داشت اصابت کرد. <ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۵، ص۱۴۰؛ روح المعانی، ج ۶، ص۲۶۸. </ref> شماری دیگر این آیه را درباره همه رخدادهای [[جنگ بدر]] دانسته‌اند که [[مسلمانان]] در آن با نیرو و تجهیزات اندک بر [[لشکر]] بزرگ [[قریش]] [[پیروز]] شدند. <ref>المیزان، ج ۹، ص۳۸. </ref> با قطع نظر از این اقوال، به نظر برخی [[مفسران]] می‌‌توان مفاد آیه را عام و شامل همه کارهای [[انسان]] و نیز فعالیت‌های نظامی او در [[راه خدا]]، از جمله [[تیراندازی]] دانست. <ref>التفسیر الکبیر، ج ۱۵، ص۱۴۰. </ref>.<ref>[[علی زنگویی|زنگویی، علی]]، [[تیراندازی (مقاله)|مقاله «تیراندازی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۹.</ref>