حج در عرفان اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

== رابطه حج با [[زیارت]] ==

با پوشیدن [[جامه]] [[احرام]]، جامه‌های [[گناه]] را باید [[زمین]] ریخت و با [[غسل]] [[احرام]]، [[گناهان]] را شستشو کرد و [[توبه]] نمود و با [[احرام]] بستن، با [[خدا]] باید [[تجدید پیمان]] نمود و با گفتن لبیک، از صمیم [[جان]] به ندای دعوتِ [[خدا]] و [[ابراهیم]] پاسخ گفت و با ورود به [[حرم]]، خود را در [[حریم]] [[حرمت الهی]] دید و با [[سعی]] و [[طواف]]، خود را خدایی ساخت و بین [[خوف و رجاء]] بود.

[[امام خمینی]] در مورد ابعاد [[سیاسی]] و اجتماعیِ عباداتی همچون [[نماز]] و حج که مربوط به [[زندگی دنیوی]] انسان‌هاست، می‌فرماید: "... [[مسلمانان]]، از جهات [[اجتماعی]] ـ سیاسیِ این [[عبادات]]، [[غافل]] شده‌اند و به خصوص در [[اجتماع]] حج که مهبط [[وحی]] و خاستگاه [[اسلام]] است از [[برکات]] این تجمع، متأسفانه [[غافل]] شده‌اند. [[اجتماعی]] که [[شارع مقدس]] [[اسلام]]، به آسانی و به صورتی فراهم کرده که برای [[ملت‌ها]] و دولت‌های دیگر، جز با تلاشی بزرگ و صرف بودجه ای هنگفت، امکان‌پذیر نیست. و اگر [[مسلمین]]، [[رشد]] [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] داشتند، از راه تبادل [[افکار]] و تفاهم و اندیشیدن در نیازهای [[سیاسی]] ـ [[اجتماعی]] و [[قوانین]] [[اقتصادی]] و [[حقوقی]] و [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] به حلّ بسیاری از [[مشکلات]] و مسائل مورد ابتلای خود موفق می‌شدند و آنگاه، دیده می‌شد که [[اسلام]]، بر خلاف تصوّر بسیاری از [[جوانان]] و بلکه پیرمردان [[اسلام]]، که تحت تأثیر [[تبلیغات]] شوم و [[مسموم]] و مستمرّ [[بیگانه]] و عمّالشان در طول [[تاریخ]] قرار گرفته‌اند، تنها در [[عبادت]] و [[اخلاق]]، خلاصه نمی‌شود. این [[تبلیغات]] دامنه‌دار اجانب، برای آن بوده است که [[اسلام]] و منتسبین به [[اسلام]] را از چشم [[جوانان]] و دانشجویانِ [[علوم]] [[جدید]]، بیندازند..."<ref>کتاب البیع، امام خمینی چاپ اسماعیلیان، ج۲، ص۴۶۰.</ref>.

اکسیر دگرگون ساز و [[روح]] بخش و [[ارزش]] آفرینِ [[ولایت]]، در همه امور [[اسلام]]، و [[تکالیف]] و [[فروع]] [[دین]] و [[عبادات]]، لحاظ شده و شرط قبولی و پذیرفته شدنِ طاعاتِ [[انسان]] در پیشگاه خداست و در کتب [[روایات]]، باب‌های خاصی برای همین منظور، عنوان گشته است که [[اهل]] مطالعه می‌توانند برای اطلاع بیشتر به منابع خاصّ آن [[رجوع]] کنند<ref>از جمله می‌توانید به بحار الأنوار، ج ۲۷، باب هفتم {{عربی|«انّه لا تقبل الأعمال الا بالولایه»}} ص ۱۶۶؛ و همچنین: اصول کافی عربی، ج۱، ص ۳۹۲باب لزوم رفتن پیش ائمه پس از مناسک حج جهت آموختن دین و اعلام ولایت و ص ۴۱۲به بعد، مربوط به ولایت در قرآن کریم، مراجعه کنید.</ref>؛ به خصوص در مورد حج، که بحث ماست، [[احادیث]] فراوانی وجود دارد.