حرملة بن کاهل اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حرمله بن کاهل اسدی کوفی]]، آنکه [[کودک]] شیر [[خوار]] [[امام حسین]] {{ع}} را به نام [[علی اصغر]]، یا [[عبد الله رضیع]] در آغوش [[امام]] یا روی [[دست]] وی با تیر به [[شهادت]] رساند<ref>بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۴۶.</ref>. سال‌ها پس از [[حادثه عاشورا]]، [[منهال بن عمرو اسدی]] در [[سفر حج]]، دیداری با [[امام سجاد]] {{ع}} داشت. حضرت پرسید: حال حرمله چگونه است؟ گفت: در [[کوفه]] است و زنده است. [[امام]] او را [[نفرین]] کرد که: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ أَذِقْهُ حَرَّ الْحَدِيدِ، اللَّهُمَّ أَذِقْهُ حَرَّ النَّارِ}}، (خدایا، سوزش و گرمای آهن و [[آتش]] را به او بچشان). چون به [[کوفه]] برگشت، در [[دیدار]] با «[[مختار ثقفی]]» که [[خروج مختار|خروج]] کرده بود، ناگهان دید که حرمله را آوردند و به [[دستور]] مختار، [[دست]] و پایش را بریدند و سپس در [[آتش]] افکندند. منهال، ماجرای [[دیدار]] خود با [[امام سجاد]] و دعای امام را نسبت به حرمله بیان کرد. مختار، از اینکه خواسته و دعای [[حضرت]] به [[دست]] او تحقّق یافته، بسیار خوشحال شد<ref> سفینة البحار، ج ۱، ص ۲۴۶؛ اثبات الهداه، ج ۵، ص ۲۲۹.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۵۶.</ref>

[[حرمله]] از [[قبیله بنی اسد]] و از تیراندازان سپاه عمر بن سعد بود. او در [[روز عاشورا]]، با پرتاب تیر، طفل شیرخوار امام حسین {{ع}} را در آغوش [[پدر]] به شهادت رساند. وی قاتل عبداللّه بن [[حسن]] نیز معرفی شده است. او همچنین در شهادت [[عباس بن علی]] {{ع}} نقش داشت و حامل سر ایشان به [[کوفه]] بود. حرمله، بر اثر جنایت‌هایش به [[عقوبت]] [[دنیوی]] دچار شد و در پایان [[عمر]] نیز در قیام مختار، دستگیر شد. به [[فرمان]] مختار، دست و پای او را قطع کردند و سپس، او را در [[آتش]] سوازندند.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۷۵۴.</ref>