حض در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* ترغیب ‌کردن و [[برانگیختن]] به امری که دون [[شأن]] به نظر می‌رسد<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۴۱.</ref>؛ مترادف با واژه حثّ، با این تفاوت که در حثّ معنای [[سیر]] و سوق ‌دادن لحاظ شده است؛ ولی در حضّ چنین قیدی وجود ندارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۲۴۱.</ref>.  

* یکی از [[وظایف]] مهم [[پیامبر]] {{صل}} و [[مؤمنان]] توصیه، [[ترغیب]] و ایجاد [[انگیزه]] در دیگران برای انجام [[خیرات]] و [[حسنات]] و [[قیام]] به انجام [[وظایف]] و [[تکالیف]] [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] است؛ مانند [[جهاد]]، [[صبر]] و [[استقامت]]، [[انفاق]]، رسیدگی به [[یتیمان]] و [[مساکین]] و... این [[وظیفه]] هم یک [[وظیفه]] [[حکومتی]] است، به لحاظ خطاب به [[حضرت رسول]] {{صل}} {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ}}<ref>«ای پیامبر! مؤمنان را به کارزار برانگیز» سوره انفال، آیه ۶۵.</ref> و هم [[وظیفه]] و مسؤلیت [[اجتماعی]] همه افراد نسبت به یکدیگر: {{متن قرآن|وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ}}<ref>«جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۳۲-۲۳۳.</ref>