دین‌شناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* دانشی است که [[باورهای دینی]] را [[تبیین]] می‌کند و سویه‌های گوناگون [[دین]] را بازمی‌شناساند. دین‌شناسی سنتی یا [[علم کلام]]، به بررسی [[اصول دین]] بسنده می‌کند؛ اما دین‌شناسی جدید، شاخه‌های متعددی دارد:[[روان‌شناسی]] [[دین]]، جامعه‌شناسی [[دین]]، [[هنر]] [[دینی]]، [[ادبیات]] [[دینی]]، اسطوره‌شناسی، [[مردم‌شناسی]] [[دینی]]، [[تاریخ]] [[دین]]، دین‌شناسی تطبیقی، پدیدارشناسی [[دینی]]، [[کلام فلسفی]]، [[معرفت‌شناسی]] [[دینی]] و [[فلسفه]] [[دین]]<ref>تجربه دینی و مکاشفه عرفانی، ۱۰۰- ۸۵.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 254.</ref>.

* قلمرو دین‌شناسی به معنای عام، شامل [[علوم]] [[فقهی]] و هر [[علمی]] نیز هست که یک سوی آن [[اندیشه]] [[دینی]] است؛ چنان که [[علوم انسانی]] [[اجتماعی]] مانند جامعه‌شناسی و [[روان‌شناسی]] و [[تربیت]] را نیز در بر می‌گیرد که نسبتی وثیق و عمیق با [[اندیشه]] و منش [[دینی]] دارند. اگر این [[دانش‌ها]] به [[دین]] عرضه گردند یا [[دین]] و [[دینداری]] به آنها عرضه شود، آنچه فراچنگ می‌آید، در قلمرو دین‌شناسی جای می‌گیرد<ref>دین پژوهی معاصر، ۴۸.</ref>.

== رویکردهای دین‌شناسی معاصر ==

* در عصر حاضر سه رویکرد عمده در عرصه دین‌شناسی وجود دارد:

# رویکرد سنتی که ویژگی بنیادی آن تصلب بر یافته‌ها و داشته‌های پیشین است و از نوآوری و تحول می‌هراسد.  

# رویکرد مقابل سنتی که با ادعای تجدد، اما متأثر از [[معرفت‌شناسی]] غربی به تازگی پا به عرصه مطالعات [[دینی]] نهاده است و آن را "جریان متجدد" می‌خوانند.  

# رویکردی که نه به [[مواریث]] گذشته دین‌شناسی [[تعصب]] می‌ورزد و نه از آن انقطاع می‌جوید و ساختارشکنی می‌طلبد. این رویکرد را می‌توان "جریان مجدد" نام نهاد که در پی گشودن راهی میان تصلب و تجدد است.

* پرچمداران این جریان شخصیت‌های برجسته [[علوم دینی]] معاصر همانند [[امام خمینی]] و [[علامه طباطبائی]] هستند. جریان مجدد سعی دارد با بهره‌گیری از ذخایر پیشین و [[مواریث]] [[سلف]]، از آورده‌های دیگر [[ملل]] نیز سود بَرَد و با [[اعتماد]] به [[نفس]]، در [[ثروت]] [[علمی]] [[بشر]] سهم گذاری کند و به بهانه نوآوری، گذشته خود را یکسره از کف ندهد<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 254.</ref>.

== مهم‌ترین مسائل دین‌شناسی ==

# چیستی [[دین]]؛ شامل تعاریف و [[گوهر دین]]، اهداف، قلمرو و کارکردهای [[دین]]، پلورالیزم [[دینی]]، کمال، [[جامعیت]] و [[جاودانگی]] [[دین]]، [[ایمان]]، [[تجربه دینی]] و ...  

# رابطه [[دین]] با [[علم]]، [[فلسفه]]، عرفان، [[اخلاق]]، [[فرهنگ]]، [[هنر]] و .... ه. امهات مدعیات [[دینی]]؛ شامل توجیه‌پذیری [[باورهای دینی]]، معناداری گزاره‌های [[دینی]] و موشکافی موضوعاتی همانند [[خدا]]، [[صفات خدا]]، [[شرور]] و کاستی‌ها، [[خلقت]] و چگونگی آن، مجرد و مادی، [[وحی]] و [[نبوت]]، [[اعجاز]]، معنای [[زندگی]]، [[اختیار]]، شعائر و [[آداب]] و مناسک [[دینی]]، [[تکلیف]] و [[نظام اخلاقی]] [[جهان]]، [[سعادت]]، خلود [[نفس]]، [[معاد]] و ...<ref>دین پژوهی معاصر، ۱۴۲- ۱۴۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 255.</ref>.