شقاوت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
تکلّف، بدبخت شدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۲.</ref>، [[سختی]] و عُسرت. در مقابل [[سعادت]]. اصل آن "ش ق و" به معنای [[سختی]] و [[رنج]] در مقابل سهولت و [[سعادت]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة ج۳، ص۲۰۲.</ref>. | تکلّف، بدبخت شدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۲.</ref>، [[سختی]] و عُسرت. در مقابل [[سعادت]]. اصل آن "ش ق و" به معنای [[سختی]] و [[رنج]] در مقابل سهولت و [[سعادت]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة ج۳، ص۲۰۲.</ref>. | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[شقاوت]] دو صورت دارد: | [[شقاوت]] دو صورت دارد: | ||
# [[شقاوت]] درونی و [[روحی]]: {{متن قرآن|فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ}}<ref>«اما آنان که نگونبخت‌اند در آتش‌اند، آنان را در آن داد و فریاد | # [[شقاوت]] درونی و [[روحی]]: {{متن قرآن|فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ}}<ref>«اما آنان که نگونبخت‌اند در آتش‌اند، آنان را در آن داد و فریاد ی است» سوره هود، آیه ۱۰۶.</ref>. | ||
# [[شقاوت]] مادی و ظاهری: {{متن قرآن|مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى}}<ref>«ما قرآن را بر تو فرو نفرستاده‌ایم که به رنج افتی» سوره طه، آیه ۲.</ref>.<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۹۶.</ref> | # [[شقاوت]] مادی و ظاهری: {{متن قرآن|مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى}}<ref>«ما قرآن را بر تو فرو نفرستاده‌ایم که به رنج افتی» سوره طه، آیه ۲.</ref>.<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۹۶.</ref> | ||
[[شقاوت]] درونی در مقابل [[سعادت]] قرار دارد و به معنای [[بدبختی]] در مقابل [[نیک‌بختی]] است. [[قرآن کریم]] در [[سوره هود]] به [[سعادت]] و [[شقاوت]] و سرانجام حال سعادتمندان و [[اهل]] [[شقاوت]] پرداخته است: {{متن قرآن|يَوْمَ يَأْتِ لاَ تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلاَّ بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُواْ فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ | [[شقاوت]] درونی در مقابل [[سعادت]] قرار دارد و به معنای [[بدبختی]] در مقابل [[نیک‌بختی]] است. [[قرآن کریم]] در [[سوره هود]] به [[سعادت]] و [[شقاوت]] و سرانجام حال سعادتمندان و [[اهل]] [[شقاوت]] پرداخته است: {{متن قرآن|يَوْمَ يَأْتِ لاَ تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلاَّ بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُواْ فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ عَطَاء غَيْرَ مَجْذُوذٍ }}<ref>«روزی که (چون) فرا رسد، هیچ کس جز به اذن خداوند سخن نمی‌گوید؛ برخی نگونبخت و برخی نیکبخت‌اند اما آنان که نگونبخت‌اند در آتش‌اند، آنان را در آن داد و فریادی است تا آسمان‌ها و زمین بر جاست در آن (آتش) جاودانند جز آنچه پروردگارت بخواهد، بی‌گمان پروردگارت هر کاری بخواهد می‌کند و اما آنان که نیکبخت شده‌اند در بهشتند؛ تا آسمان‌ها و زمین برجاست در آن جاودانند جز آنچه پروردگارت به دهشی پایدار بخواهد» سوره هود، آیه ۱۰۵-۱۰۸.</ref>. | ||
[[سعادت]] هر چیزی عبارت است از رسیدنش به خیر وجودی آن تا به وسیله آن کمال یابد و در نتیجه متلذذ شود. [[سعادت انسان]] که موجودی است مرکب از [[روح]] و [[بدن]]، عبارت است از "رسیدن به [[خیرات]] جسمانی و روحانی‌اش و متنعم‌شدن به آن". [[شقاوت]] آن نیز عبارت است از فقدان و [[محرومیت]] از آن<ref>محسن معینی، «سعادت و شقاوت»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۰۰.</ref>؛ البته [[شقاوت]] [[مادّی]] و جسمی که مترادف [[عسر]] است، در [[قرآن کریم]] [[نفی]] شده است: {{متن قرآن|مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى}}<ref>«ما قرآن را بر تو فرو نفرستاده‌ایم که به رنج افتی» سوره طه، آیه ۲.</ref>. | [[سعادت]] هر چیزی عبارت است از رسیدنش به خیر وجودی آن تا به وسیله آن کمال یابد و در نتیجه متلذذ شود. [[سعادت انسان]] که موجودی است مرکب از [[روح]] و [[بدن]]، عبارت است از "رسیدن به [[خیرات]] جسمانی و روحانی‌اش و متنعم‌شدن به آن". [[شقاوت]] آن نیز عبارت است از فقدان و [[محرومیت]] از آن<ref>محسن معینی، «سعادت و شقاوت»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۰۰.</ref>؛ البته [[شقاوت]] [[مادّی]] و جسمی که مترادف [[عسر]] است، در [[قرآن کریم]] [[نفی]] شده است: {{متن قرآن|مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى}}<ref>«ما قرآن را بر تو فرو نفرستاده‌ایم که به رنج افتی» سوره طه، آیه ۲.</ref>. | ||