صبر بر غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

* [[خداوند]]، [[بندگان]] خود را در [[زمان غیبت]] ولی‌اش، با انواع محنت‌ها و [[بلاها]] [[امتحان]] می‌کند تا بد از خوب جدا شود و این [[سنت]] [[خداوند]]، در گذشتگان و آیندگان است؛ هم‌چنان‌که [[خدای تعالی]] فرموده: {{متن قرآن|أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لا يُفْتَنُونَ}}<ref>سوره عنکبوت، ۲.</ref>؛ آیا [[مردم]] چنین می‌پندارند به صرف این‌که گفتند [[ایمان]] آوردیم رها می‌شوند و هیچ [[امتحان]] نمی‌گردند. [[صبر]] کردن در [[زمان غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}} بر چند گونه است:

# [[صبر]] بر طول [[غیبت]]، به این‌که از شتابزدگانی که به سبب طولانی شدن [[غیبت]] دل‌های‌شان [[قساوت]] می‌گیرد نباشد، که شتابزدگان در مورد [[امام]] {{ع}} به [[تردید]] می‌افتند.

# [[صبر]] بر اقسام [[بلاها]] و محنت‌هایی که بر او وارد می‌شود، که بعضی از آن‌ها در [[آیه شریفه]] یاد گردیده که [[خدای تعالی]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفْ وَالْجُوعِ وَ...}}.

# [[صبر]] بر آن‌چه از گرفتاری [[مؤمنین]] به دست معاندین و [[آزار]] مخالفین نسبت به ایشان می‌بیند، در صورتی که نتواند آن‌ها را خلاص کند و از ایشان [[دفاع]] نماید، که در این حال [[وظیفه]] او [[صبر]] و [[دعا کردن]] است<ref>مکیال المکارم، ج ۲، ص ۴۱۹ (ترجمه سید مهدی حائری قزوینی).</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۵۱.</ref>.

* [[گونه‌های صبر در عصر غیبت امام مهدی چیست؟ (پرسش)]]