عبدالرحمن بن جندب: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبدالرحمن بن جندب در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
عبدالرحمن [[فرزند]] جندب از [[اصحاب]] [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۵۰، ش۷۰.</ref>. وی [[روایات]]، [[اخبار]] و حوادث زیادی از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بدون واسطه یا با واسطه [[نقل]] کرده است <ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۱۴؛ و ج۶، ص۲۲۴ و ۲۵۷.</ref> که یک نمونه آن را [[نقل]] میکنیم: وی میگوید: هنگامی که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} از [[صفین]] به جانب [[کوفه]] مراجعت میکرد ما به استقبال رفتیم، اما [[حضرت]] از [[راه]] دیگری به جانب [[کوفه]] آمد و در بین [[راه]] [[حضرت]] را دیدیم که پس از [[حمد]] و [[سپاس]] [[خدا]]، این [[دعا]] را خواند: "بار پروردگارا، همانا من از خستگی [[سفر]] و دلشکستگی بازگشت و [[بدی]] نگاه در [[مال]] و اهلم به تو [[پناه]] میبرم"<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ كَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِي الْمَالِ وَ الْأَهْلِ}}؛ این دعا با تغییرات و اضافاتی برای سفر معروف است. ر.ک: نهج البلاغه، خطبه ۲۶؛ وقعة صفین، ص۱۳۲.</ref>. [[حضرت]] این [[دعا]] را خواند و برای ورود به [[کوفه]] به مسیر خود ادامه داد<ref>ر.ک: وقعة صفین، ص۵۲۸؛ البته در تاریخ طبری، ج۵، ص۶۰، این قسمت تاریخی را از عبدالرحمان از پدرش جندب نقل کرده است.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۲۰.</ref> | عبدالرحمن [[فرزند]] جندب از [[اصحاب]] [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۵۰، ش۷۰.</ref>. وی [[روایات]]، [[اخبار]] و حوادث زیادی از [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بدون واسطه یا با واسطه [[نقل]] کرده است <ref>ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۱۴؛ و ج۶، ص۲۲۴ و ۲۵۷.</ref> که یک نمونه آن را [[نقل]] میکنیم: وی میگوید: هنگامی که [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} از [[صفین]] به جانب [[کوفه]] مراجعت میکرد ما به استقبال رفتیم، اما [[حضرت]] از [[راه]] دیگری به جانب [[کوفه]] آمد و در بین [[راه]] [[حضرت]] را دیدیم که پس از [[حمد]] و [[سپاس]] [[خدا]]، این [[دعا]] را خواند: "بار پروردگارا، همانا من از خستگی [[سفر]] و دلشکستگی بازگشت و [[بدی]] نگاه در [[مال]] و اهلم به تو [[پناه]] میبرم"<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ كَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِي الْمَالِ وَ الْأَهْلِ}}؛ این دعا با تغییرات و اضافاتی برای سفر معروف است. ر. ک: نهج البلاغه، خطبه ۲۶؛ وقعة صفین، ص۱۳۲.</ref>. [[حضرت]] این [[دعا]] را خواند و برای ورود به [[کوفه]] به مسیر خود ادامه داد<ref>ر. ک: وقعة صفین، ص۵۲۸؛ البته در تاریخ طبری، ج۵، ص۶۰، این قسمت تاریخی را از عبدالرحمان از پدرش جندب نقل کرده است.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۲۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |