عبدالله بن حارث بن نوفل در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

| مداخل مرتبط = [[عبدالله بن حارث بن نوفل در تاریخ اسلامی]] - [[عبدالله بن حارث بن نوفل در تراجم و رجال]]

== مقدمه ==

[[عبدالله بن حارث بن نوفل بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم هاشمی]]، کنیه‌اش «ابومحمد» و لقبش «بَیَّه» و مادرش [[هند]] [[دختر ابوسفیان]] است. وی در [[زمان پیامبر]] {{صل}} به [[دنیا]] آمد و مادرش او را نزد [[ام حبیبه]] [[همسر پیامبر]] {{صل}} و دختر [[ابوسفیان]] آورد. آن‌گاه که [[پیامبر]] {{صل}} نزد [[ام‌حبیبه]] آمد، فرمود: این کیست؟ عرض کرد: عموزاده تو و خواهرزاده من، [[حضرت]] کام وی را برداشت و با آب دهان خویش دهان وی را متبرک ساخت و دعایش کرد. عبدالله هنگام [[رحلت پیامبر]] {{صل}} دو سال داشت و احادیثی مرسل از آن حضرت {{صل}} نقل کرده است <ref>الاصابه، ج۵، ص۸-۹، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۱۸۰-۱۸۱.</ref>. برخی نیز وی را از [[اصحاب امام علی]] {{ع}} دانسته‌اند<ref>رجال شیخ طوسی، ص۷۴، معجم الرجال الحدیث، ج۱۰، ص۱۵۴.</ref>.

وی که به روایتی [[فقیه]] و [[ثقه]] بود<ref>الاصابه، ج۵، ص۸-۹، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۱۸۰-۱۸۱.</ref>، مدتی از طرف [[مروان]] [[منصب قضاوت]] [[مدینه]] داشت و سپس غزل شد<ref> تاریخ طبری، ج۵، ص۱۷۲ و ۲۳۲، دار المعارف.</ref>. پس از آن در [[بصره]] سکونت گزید<ref> الاصابه، ج۵، ص۸-۹، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۱۸۰-۱۸۱.</ref> و آنگاه که [[نامه]] [[یزید بن معاویه]] به [[ابن زیاد]] رسید، وی پانصد تن از [[اهل]] بصره را برای [[همراهی]] خود برگزید که [[عبدالله بن حارث بن نوفل]]، و [[شریک بن اعور]] از جمله آنان بودند، نخست شریک بن اعور و سپس عبدالله بن حارث خود را به [[بیماری]] زدند و از اسب بر [[زمین]] انداختند، گروهی دیگر نیز به [[پیروی]] از آن دو چنین کردند، به [[امید]] آنکه ابن‌زیاد به آنها بپردازد و [[امام حسین]] {{ع}} پیش از او وارد [[کوفه]] گردد. ولی ابن‌زیاد به افتادگان توجه نکرد و به حرکت خویش ادامه داد....

صاحب [[ذخیرة الدارین فیما یتعلق بمصائب الحسین (کتاب)|ذخیرة الدارین فیما یتعلق بمصائب الحسین]] می‌گوید: پس از [[دستگیری]] و [[شهادت]] مسلم، [[عبیدالله بن زیاد]] گفت: [[عبدالله بن حارث]] را حاضر کنید. [[کثیر بن شهاب]] او را از [[زندان]] نزد ابن‌زیاد آورد. [[ابن زیاد]] پرسید: کیستی؟ او پاسخ نداد. آن‌گاه پرسید: آیا تو صاحب آن [[پرچم]] سرخ نیستی که درب [[خانه]] [[عمرو بن حریث]] [[نصب]] کرده بودی! باز هم پاسخ نداد. گفت: تو برای مسلم از [[مردم]] [[بیعت]] می‌گرفتی! عبدالله بازهم پاسخ نداد. ابن‌زیاد گفت او را ببرید و در میان قبیله‌اش گردن بزنید؛ و آنها چنین کردند<ref>ذخیرة الدارین، ص۲۸۵. نیز ر. ک فرسان الهیجاء، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۸، مدینة الحسین {{ع}}، ص۴۲.</ref>. ولی عسقلانی می‌گوید: وی از طرف ابن‌ زبیر [[حاکم بصره]] شد و در سال ۸۴ هـ‍ درگذشت و برخی نیز [[وفات]] وی را در سال ۷۹ه‍ در [[ابواء]] دانسته‌اند و نیز آورده‌اند که وی را [[مسموم]] کردند<ref>الاصابه، ج۵، ص۹.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۳۰-۲۳۱.</ref>

== [[حارث بن نوفل]] ==