عبیده سلمانی مرادی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عبیده سلمانی مرادی در تاریخ اسلامی]] - [[عبیده سلمانی مرادی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}

== مقدمه ==

[[شیخ طوسی]]، عبیده سلمانی مرادی را از [[اصحاب امیرمؤمنان]] {{ع}} و [[برقی]] نیز او را از بزرگان [[اصحاب]] آن [[حضرت]] به شمار آورده است<ref>رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۵؛ رجال برقی، ص۴.</ref>.

[[خطیب بغدادی]] و [[ابن حجر]] می‌نویسند: عبید سلمانی ([[عبیدة]] بن عمرو) مرادی [[همدانی]]، کنیه‌اش ابو عمرو یا ابومسلم، از [[تابعین]] بزرگ است که دو سال قبل از [[وفات رسول خدا]] {{صل}} [[اسلام]] آورد ولی [[حضرت رسول]] {{صل}} را [[ملاقات]] نکرده است (از این‌رو او جزو [[تابعین]] است نه [[اصحاب]]) و از [[یاران حضرت علی]] {{ع}} است که در [[جنگ نهروان]] حضور داشت و مورد [[اعتماد]] [[حضرت]] بود. وی [[عصر جاهلیت]] و عصر [[اسلام]] هر دو زمان را [[درک]] کرد و [[شریح]] که یکی از [[فقها]] و [[قضات]] معروف [[کوفه]] به شمار می‌آید، هرگاه در یکی از مسائل با مشکلی مواجه می‌شد با [[عبیده]] مکاتبه می‌کرد. به [[نقلی]] او در سال ۷۲ یا ۷۳ یا ۷۴ [[هجری]] درگذشت<ref>ر. ک: تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۱۱۷-۱۲۰؛ تهذیب التهذیب، ج۵، ص۴۴۵؛ اسدالغابه، ج۳، ص۳۵۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۹۵۹-۹۶۰.</ref>

== کناره‌گیری عبیده سلمانی مرادی از [[جنگ صفین]] ==

[[نصر بن مزاحم]] می‌گوید: همه [[مردم]] [[دعوت]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در مورد [[جنگ]] با [[معاویه]] را [[اجابت]] کردند، به جز [[اصحاب]] و [[یاران]] [[ابن مسعود]] که عبیده سلمانی مرادی و بسیاری از همفکران او جزو این گروه بودند. آنان [[خدمت]] [[حضرت]] آمدند و گفتند: ما همراه شما حرکت می‌کنیم، اما وارد اردوگاه نظامی شما نخواهیم شد، بلکه در محل جداگانه‌ای اردو می‌زنیم و... هنگامی که برایمان مشخص شد که کدام یک از شما ـ [[علی]] {{ع}} و [[معاویه]] ـ [[بغی]] و [[تعدی]] می‌کند و خواستار چیزی است که برایش [[حرام]] بوده و جایز نیست، آن‌گاه علیه وی و به نفع طرف مقابل وارد [[جنگ]] خواهیم شد.

[[حضرت علی]] {{ع}} آن بزرگ ‌مرد آزادی‌خواه و [[شخصیت]] ممتاز [[بشریت]] در [[حکومت‌داری]] پس از شنیدن سخن آنان نه تنها طردشان نکرد و آنان را ملامت ننمود بلکه در [[تأیید]] تفکرِ تحقیق‌گرانه آنها فرمود: "مرحبا به این طرز [[تفکر]] و [[اندیشه]]، در واقع این همان [[تفقه در دین]] و [[علم]] به [[سیره]] و [[سنت نبوی]] {{صل}} است و هر کس به این [[اندیشه]] و [[تصمیم]] [[راضی]] نباشد، بدانید که [[خائن]] به [[اسلام]] و [[ظالم]] به [[مسلمانان]] است<ref>{{متن حدیث|مَرْحَباً وَ أَهْلًا هَذَا هُوَ الْفِقْهُ فِي الدِّينِ وَ الْعِلْمُ بِالسُّنَّةِ مَنْ لَمْ يَرْضَ بِهَذَا فَهُوَ جَائِرٌ خَائِنٌ}}؛ وقعة صفین، ص۱۱۵.</ref>.

البته او به [[مدائن]] آمد و در [[جنگ نهروان]] [[امام]] {{ع}} را [[یاری]] کرد. وی در سال ۷۲ یا ۷۳ و ۷۴ [[هجری]] در [[کوفه]] دار فانی را [[وداع]] گفت<ref>اصحاب الامام امیرالمؤمنین {{ع}}، ج۲، ص۳۹۸، ش۷۵۷.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۹۶۰-۹۶۱.</ref>