فخرالدوله: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

فخرالدوله به سال ۳۸۵ ق. پس از مرگ صاحب بن عباد، [[وزیر]] [[فاضل]] و کاردان و باوفای خود، [[اموال]] او و اطرافیانش را ناجوانمردانه [[مصادره]] کرد و چندی بعد از این بدنامی، به سال ۳۸۷ ق. در قلعه ری درگذشت. پس از مرگ فخرالدوله، [[حکومت]] [[بویهیان]] در ری و همدان دچار اختلال گردید؛ زیرا پسران خردسال فخرالدوله توان [[اداره امور]] را نداشتند. از این‌رو، [[همسر]] وی، [[سیده]] خاتون، امور را به دست گرفت و قلمرو فخرالدوله را تقسیم کرد. وی ری را به پسر چهار ساله‌اش، مجدالدوله، و همدان و [[کرمانشاه]] را به دیگر فرزند خردسالش، [[شمس]] الدوله، و [[اصفهان]] را به پسردایی‌اش، [[ابوجعفر]] محمد ملقب به علاءالدوله کاکویه، واگذار کرد و خود همچنان به [[سرپرستی]] امور پرداخت. دخالت‌های سیده خاتون [[آتش]] [[اختلاف]] و [[کشمکش]] را در [[خاندان]] فخرالدوله برافروخت و [[اقتدار]] آنان را به‌شدت [[متزلزل]] گردانید. افزون بر این، [[سپاهیان]] مجدالدوله مکرر بشوریدند و او از [[بیم]] آنان از [[سلطان]] [[محمود]] غزنوی [[یاری]] خواست. محمود به سال ۴۲۰ ق. به [[ری]] آمد و مجدالدوله و خانواده‌اش را به غزنین فرستاد و [[حکومت]] [[بویهیان]] را در آن دیار پایان داد<ref>نک: الکامل، ج۹، ص۳۷۱-۳۷۲.</ref>. چندی پیش از آن نیز به سال ۴۱۴ ق. قلمرو [[ابو الحسن]] سماءالدوله آخرین [[حکمران]] [[بویهی]] در [[همدان]] و [[کرمانشاه]] به [[تصرف]] علاءالدوله کاکویه [[والی]] [[اصفهان]] در آمد و شاخه [[دیالمه]] همدان نیز مانند دیگر بویهیان برافتاد و به این ترتیب [[حکومت آل بویه]] منقرض گردید<ref>برای آگاهی بیشتر از اوضاع اجتماعی و فرهنگی در دوران بویهیان، نک: فقیهی، علی اصغر، «آل بویه» دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱.</ref>.

# [[سماء الدوله]] (۴۱۲-۴۱۴ ق.) (فقط در همدان).<ref>[[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه]] ص ۱۸۶.</ref>.

{{منابع}}

# [[پرونده:IM009737.jpg|22px]] [[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|'''تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه''']]

{{پایان منابع}}

{{پانویس}}

[[رده:فخرالدوله]]

[[رده:اعلام]]