قاسطین در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[قاسطین (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[قاسطین (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
قاسطین در لغت، به معنای ستمکاران و بازگرداندگان از [[حق]] است<ref>لغتنامه دهخدا، ج۱۱، ص۱۷۳۱۵.</ref> و در اصطلاح، [[لقب]] آن دسته از [[اهل]] [[صفین]] بود که در صف [[لشکر]] [[معاویه]] بودهاند. | قاسطین در لغت، به معنای ستمکاران و بازگرداندگان از [[حق]] است<ref>لغتنامه دهخدا، ج۱۱، ص۱۷۳۱۵.</ref> و در اصطلاح، [[لقب]] آن دسته از [[اهل]] [[صفین]] بود که در صف [[لشکر]] [[معاویه]] بودهاند. | ||
قاسطین در برابر [[ناکثین]] و [[مارقین]] بکار رفته و این [[القاب]] را [[پیامبر]]{{صل}} در روایتی خطاب به [[علی]]{{ع}} نام برد و فرمود: "تو -[[علی]]- پس از من با قاسطین، [[ناکثین]] و [[مارقین]] [[جنگ]] خواهی کرد"<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۵؛ شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۹۸-۹۷.</ref>. با [[پیروزی]] [[علی]]{{ع}} بر [[ناکثین]] و [[تعیین]] [[حاکمان]] ایالات، [[معاویه]] که موقعیت خود را در خطر دید، به بهانۀ [[خونخواهی عثمان]]، به سوی [[عراق]] [[لشکرکشی]] کرد و [[لشکر]] [[عراق]] در صحرای [[صفین]]، مقابل [[لشکر]] [[شام]] قرار گرفت که سرانجام با حیلۀ [[عمرو بن عاص]]، [[علی]]{{ع}} وادار به [[پذیرش]] [[حکمیت]] شد<ref>ر.ک: حکمیت. تاریخ طبری، ج۵، ص۷۸-۳۹؛ الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۲۰۵-۱۶۱.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۴۶.</ref>. | قاسطین در برابر [[ناکثین]] و [[مارقین]] بکار رفته و این [[القاب]] را [[پیامبر]] {{صل}} در روایتی خطاب به [[علی]] {{ع}} نام برد و فرمود: "تو -[[علی]]- پس از من با قاسطین، [[ناکثین]] و [[مارقین]] [[جنگ]] خواهی کرد"<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۵؛ شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۹۸-۹۷.</ref>. با [[پیروزی]] [[علی]] {{ع}} بر [[ناکثین]] و [[تعیین]] [[حاکمان]] ایالات، [[معاویه]] که موقعیت خود را در خطر دید، به بهانۀ [[خونخواهی عثمان]]، به سوی [[عراق]] [[لشکرکشی]] کرد و [[لشکر]] [[عراق]] در صحرای [[صفین]]، مقابل [[لشکر]] [[شام]] قرار گرفت که سرانجام با حیلۀ [[عمرو بن عاص]]، [[علی]] {{ع}} وادار به [[پذیرش]] [[حکمیت]] شد<ref>ر. ک: حکمیت. تاریخ طبری، ج۵، ص۷۸-۳۹؛ الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۲۰۵-۱۶۱.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۴۶.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} |