محمد بن مهران رازی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[محمد بن مهران رازی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[محمد بن مهران رازی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[ابوجعفر محمد بن مهران رازی جمال]] مشهور به «[[جمال رازی]]» از اهالی [[خراسان]]<ref>معجم المؤلفین ۱۲/۶۱.</ref> نام او در [[معجم المؤلفین (کتاب)|معجم المؤلفین]] به صورت «جَمّالی» آمده است.<ref>[[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱ (کتاب)|فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱]] ص۸۲۳.</ref>.او محدثی [[حافظ]] و عالمی مشهور در عصر خویش بود، به طوری که [[ابوبکر اعین]] میگوید: [[علما]] و بزرگان خراسان سه تن بودهاند و محمد بن مهران دومین نفر آنها بوده است. وی نزد [[فضیل بن عیاض]]، [[سفیان بن عیینه]]، [[حاتم بن اسماعیل]]، [[عتاب بن بشیر]]، [[عطاء بن مسلم]]، [[یحیی بن قطان]] و دیگران [[حدیث]] فرا گرفت و جزء [[راویان]] [[موثق]] نزد [[علمای رجال]] [[اهل سنت]] به حساب میآید.<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۱/۱۴۳.</ref> [[بخاری]]، [[مسلم]]، [[ابوداود]]، [[ابوزرعه]]، [[ابوحاتم]]، [[موسی بن هارون]]، [[ابن سراج]] و دیگران از او حدیث نقل کردهاند.<ref>تاریخ الاسلام ۱۷/۳۴۷، شمسالدین محمد ذهبی، سِیَر أعلام النبلاء، ج۱۱، ص۱۴۳؛ عمر رضا کحاله، معجم المؤلّفین، ج۱۲، ص۶۱؛ اسماعیل باشا البغدادی، هدیة العارفین، ج۲، ص۱۳.</ref> وی کتاب [[العوالی فی الحدیث (کتاب)|العوالی فی الحدیث]] را نوشته است و در سال ۲۳۹ هـ از [[دنیا]] رفت<ref>هدیة العارفین ۲/۱۳.</ref>.<ref> [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۶۹۷.</ref> | [[ابوجعفر محمد بن مهران رازی جمال]] مشهور به «[[جمال رازی]]» از اهالی [[خراسان]]<ref>معجم المؤلفین ۱۲/۶۱.</ref> نام او در [[معجم المؤلفین (کتاب)|معجم المؤلفین]] به صورت «جَمّالی» آمده است.<ref>[[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱ (کتاب)|فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱]] ص۸۲۳.</ref>.او محدثی [[حافظ]] و عالمی مشهور در عصر خویش بود، به طوری که [[ابوبکر اعین]] میگوید: [[علما]] و بزرگان خراسان سه تن بودهاند و محمد بن مهران دومین نفر آنها بوده است. وی نزد [[فضیل بن عیاض]]، [[سفیان بن عیینه]]، [[حاتم بن اسماعیل]]، [[عتاب بن بشیر]]، [[عطاء بن مسلم]]، [[یحیی بن قطان]] و دیگران [[حدیث]] فرا گرفت و جزء [[راویان]] [[موثق]] نزد [[علمای رجال]] [[اهل سنت]] به حساب میآید.<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۱/۱۴۳.</ref> [[بخاری]]، [[مسلم]]، [[ابوداود]]، [[ابوزرعه]]، [[ابوحاتم]]، [[موسی بن هارون]]، [[ابن سراج]] و دیگران از او حدیث نقل کردهاند.<ref>تاریخ الاسلام ۱۷/۳۴۷، شمسالدین محمد ذهبی، سِیَر أعلام النبلاء، ج۱۱، ص۱۴۳؛ عمر رضا کحاله، معجم المؤلّفین، ج۱۲، ص۶۱؛ اسماعیل باشا البغدادی، هدیة العارفین، ج۲، ص۱۳.</ref> وی کتاب [[العوالی فی الحدیث (کتاب)|العوالی فی الحدیث]] را نوشته است و در سال ۲۳۹ هـ از [[دنیا]] رفت<ref>هدیة العارفین ۲/۱۳.</ref>.<ref> [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۶۹۷.</ref> | ||