نور در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

بنابراین، درباره واژه نور، در یک معنای جامع می‌توانیم بگوییم که این واژه از جمله لغاتی است که به دلیل شدت [[بداهت]] قابل ترجمه نیست؛ چنان که اگر بخواهیم واژه‌هایی مثل «[[حق]]، هستی، وجود، [[علم]]، [[حیات]]، [[قدرت]]» و نظایر آنها را نیز معنا کنیم، معمولاً با مترادف و یا لوازم آنها ترجمه می‌کنیم. این نه به دلیل مجهول بودن معنای لغت، بلکه به خاطر شدت وضوح آنها است؛ به طوری که سایر لغات در پرتو آنها معنا می‌شوند. به همین دلیل است که در توضیح معنای نور گفته شده: آن حقیقتی است که فی حد ذاته روشن است و ابهام و خفایی در آن نیست و سایر امور به کمک آن روشن می‌شوند: {{عربی|الظاهر فی نفسه و المظهر لغیره}}. این معنای جامع می‌تواند در امور محسوس و معقول به کار رود؛ چنان‌که در [[قرآن]]، لغت [[نور]] درباره [[روشنایی]] محسوس به کار رفته است؛ مثل: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا}}<ref>«اوست که خورشید را تابان و ماه را درخشان آفرید» سوره یونس، آیه ۵.</ref>، {{متن قرآن|مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ}}<ref>«داستان اینان، چون داستان کسانی است که آتشی برافروزند و همین که دور و برشان روشن شد، خداوند روشنایی‌شان را ببرد و آنان را در تاریکی‌ها که چیزی نمی‌بینند رها کند» سوره بقره، آیه ۱۷.</ref>.