پلیدی در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

معنای اصلی {{متن قرآن|الرِّجْس}} یعنی هر چیزی که نامناسب و نالایق با شیء دیگر است. در [[امور مادی]]، این معنا هر آنچه [[طبیعت]] [[انسان]] از آن متنفر است را در بر می‌گیرد؛ مانند قاذورات، نجاسات، امور متعفن و چندش‌آور. به همین قرینه، در [[امور معنوی]] نیز هر آنچه که با [[فطرت]] [[حنیف]] [[انسانی]] ناسازگار باشد را [[رجس]] می‌نامند؛ از قبیل [[شرک]]، [[کفر]]، [[نفاق]]، [[گناه]] و همه زشتی‌های [[اخلاقی]] و [[اعتقادی]]. در یک [[کلام]]، خروج از عدم تناسب با امری در امور مادی و [[معنوی]] رجس نامیده می‌شود<ref>لسان العرب (ط. دارالفکر للطباعة والنشر و التوزیع- دار صادر، ۱۴۱۴ ه. ق)، ج۶، ص۹۵.</ref>.

نکته دیگر آنکه: رجس، خواه در [[افکار]] و [[اعتقادات]] یا [[اخلاق]] و صفات [[باطنی]] باشد، یا در [[اعمال]] و [[افعال]] ظاهری، همگی مصداق خروج از [[اعتدال]] [[فطری]] است؛ که عناوین گوناگون به آن اطلاق شده<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۵۹.</ref>. به بیان دیگر، رجس هیأتی در [[نفس انسان]] است که [[دل]] را به سوی اعتقادات و اعمال [[باطل]] سوق می‌دهد. در امور مادی نیز، رجس یعنی آن [[پلیدی]] ظاهری که انسان از آن [[نفرت]] دارد. بنابراین، رجس، خواه [[اعتقاد]] باطل باشد یا عمل [[زشت]]، در هر صورت، امری [[پلید]] است که صاحب خود را به سوی اعتقادات باطل و یا [[اعمال زشت]] سوق می‌دهد<ref>المیزان فی تفسیر القرآن (ط. جامعه مدرسین، ۱۴۱۷ه. ق.)، ج۱۶، ص۳۳۰.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۸۹.</ref>