حلیم (اسم الهی): تفاوت میان نسخه‌ها

}}

== مقدمه ==

حلیم از اسمای حسنای [[الهی]] و بدین معناست که خدا با آنکه [[نافرمانی]] [[گناهکاران]] و [[مخالفت]] آنان را می‌بیند، [[خشم]] بر او چیره نگشته و وی را به [[انتقام]] وانمی‌دارد و با داشتن کمال [[قدرت]] <ref> الفتوحات المکیه، ج ۱۰، ص۵۰۳.</ref> بر مجازاتشان به آنان مهلت داده و در عقوبتشان [[شتاب]] نمی‌کند <ref> المقصد الاسنی، ص۱۰۱؛ علم الیقین، ج ۱، ص۱۸۱.</ref> و [[مطیع]] و [[عاصی]] و [[کافر]] و [[مسلمان]] را یکسان از نعمت‌های خود بهره‌مند می‌سازد.<ref>اسماء الله الحسنی، ابن قیم، ص۱۸۱.</ref> تعاریف گوناگونی برای اسم حلیم گزارش شده‌اند؛ مانند «حلیم کسی است که پس از پوشاندن [[عیوب]]، [[گناهان]] را می‌بخشد؛ [[دوستی‌ها]] را [[حفظ]] و [[عهد]] خود را تمام و به [[وعده]] خود عمل می‌کند؛ پرده [[عفو]] را بر فرو رفتگان در [[گناه]] می‌افکند و دامنه گذشت خویش را روی پرده‌داران می‌کشد؛ گناه [[گناهکاران]]، او را به سبکی نمی‌کشاند و [[سرکشی]] طغیانگران، وی را مضطرب و بیتاب نمی‌کند».<ref>شرح اسماء اللّه‌ الحسنی، ص۲۴۴.</ref> [[حلیم]] بودن [[خدا]] با [[انتقام]] و [[غضب]] او منافات ندارد؛ زیرا [[نظام آفرینش]] برای [[تربیت نفوس]] به هر کدام از آن دو در جایگاه مناسب نیازمند است،<ref> اسماء الله الحسنی آثارها و اسرارها، ص۱۲۹.</ref> چنان‌که اقتضای [[حلم]] خدا تأخیر [[عقوبت]] در دنیاست؛ اما در [[آخرت]] برداشتن عقوبت تنها شامل [[موحّدان]] می‌شود،<ref> الجامع لاسماء اللّه‌ الحسنی، ص۹۶ - ۹۷.</ref> از این رو برخی حلیم را به دیر [[خشم]] گیرنده و تأخیر کننده در عقوبت معنا کرده‌اند.<ref>نثر طوبی، ج ۱، ص۱۹۵.</ref>