پرش به محتوا

مکتفی عباسی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'تجدید' به 'تجدید'
جز (جایگزینی متن - 'تجدید' به 'تجدید')
 
خط ۱۲: خط ۱۲:
دیگر از وقایع مهم دوره [[خلافت]] مکتفی، [[اقتدار]] روزافزون سامانیان است که پیش از این بدان پرداختیم؛ همچنین در [[زمان]] وی خاندان حمدانی به صحنه [[سیاست]] گام نهادند که در صفحات آتی این کتاب بدان خواهیم پرداخت.
دیگر از وقایع مهم دوره [[خلافت]] مکتفی، [[اقتدار]] روزافزون سامانیان است که پیش از این بدان پرداختیم؛ همچنین در [[زمان]] وی خاندان حمدانی به صحنه [[سیاست]] گام نهادند که در صفحات آتی این کتاب بدان خواهیم پرداخت.


نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد این است که [[ترکان]] در زمان مکتفی نیز، همچون دوران [[معتضد]] و [[معتمد]]، اقتدار کمی داشتند و بیشتر خدمتگزار [[دستگاه خلافت]] بودند؛ زیرا اقتدار نسبی این سه تن مانع دخالت [[سرداران]] ترک در کارهای مهم بود. اما با [[مرگ]] مکتفی به [[سال ۲۹۵ ق]]. ، راه برای [[سلطه]] [[مجدد]] ترکان و تاخت‌وتازهای آنان هموار گردید؛ از این‌رو چون [[وزیران]] و سرداران ترک دریافتند که با وجود خلفای [[قدرتمندی]] مانند معتضد یا مکتفی نخواهند توانست بر امور مسلط باشند، بدین نتیجه رسیدند که برای [[تجدید]] اقتدار [[سیاسی]] خود باید خلافت را به افرادی [[ضعیف]] و بی‌اراده بسپارند. چنانکه عباس بن حسن، [[وزیر]] [[قدرتمند]] مکتفی، بنا به توصیه ابن [[فرات]]، خلافت را پس از وی به المقتدر داد؛ زیرا ابن فرات که یکی از دبیران بانفوذ [[عباسی]] بود بدو گفت که «در این شرایط باید خلافت را به کسی داد که از [[کاخ]] و باغ و [[مال]] و [[ثروت]] بی‌اطلاع و در [[امور سیاسی]] و [[اقتصادی]] نا [[آگاه]] باشد»<ref>تجارت الأمم، ج۱، ص۲-۳؛ متز، آدام، تمدن اسلامی در قرن چهارم هجری، ج۱، ص۱۲.</ref>. بنابراین، با وجود آنکه افراد شایسته‌ای چون [[عبدالله بن معتز]] نیز نامزد [[خلافت]] بودند، عباس به دستیاری [[سرداران]] ترک، [[مقتدر]] سیزده ساله را به خلافت برداشت.<ref>[[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه]] ص ۱۴۲.</ref>.
نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد این است که [[ترکان]] در زمان مکتفی نیز، همچون دوران [[معتضد]] و [[معتمد]]، اقتدار کمی داشتند و بیشتر خدمتگزار [[دستگاه خلافت]] بودند؛ زیرا اقتدار نسبی این سه تن مانع دخالت [[سرداران]] ترک در کارهای مهم بود. اما با [[مرگ]] مکتفی به [[سال ۲۹۵ ق]]. ، راه برای [[سلطه]] [[مجدد]] ترکان و تاخت‌وتازهای آنان هموار گردید؛ از این‌رو چون [[وزیران]] و سرداران ترک دریافتند که با وجود خلفای [[قدرتمندی]] مانند معتضد یا مکتفی نخواهند توانست بر امور مسلط باشند، بدین نتیجه رسیدند که برای تجدید اقتدار [[سیاسی]] خود باید خلافت را به افرادی [[ضعیف]] و بی‌اراده بسپارند. چنانکه عباس بن حسن، [[وزیر]] [[قدرتمند]] مکتفی، بنا به توصیه ابن [[فرات]]، خلافت را پس از وی به المقتدر داد؛ زیرا ابن فرات که یکی از دبیران بانفوذ [[عباسی]] بود بدو گفت که «در این شرایط باید خلافت را به کسی داد که از [[کاخ]] و باغ و [[مال]] و [[ثروت]] بی‌اطلاع و در [[امور سیاسی]] و [[اقتصادی]] نا [[آگاه]] باشد»<ref>تجارت الأمم، ج۱، ص۲-۳؛ متز، آدام، تمدن اسلامی در قرن چهارم هجری، ج۱، ص۱۲.</ref>. بنابراین، با وجود آنکه افراد شایسته‌ای چون [[عبدالله بن معتز]] نیز نامزد [[خلافت]] بودند، عباس به دستیاری [[سرداران]] ترک، [[مقتدر]] سیزده ساله را به خلافت برداشت.<ref>[[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه]] ص ۱۴۲.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
۲۱۸٬۰۹۰

ویرایش