انسان کامل در عرفان اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

# ذات باری در [[مقام]] [[هویت]] مطلقه، دارای هیچ وصفی نیست و اولین جلوه اسمائی ذات در مقام ذات که به واسطه توجه حتی ذات به ذات حاصل شد، مقام احدیت ذاتی است که جلوه بارز آن، [[علم اجمالی]] ذات به [[کمالات]] ذات است.

# اولین جلوه در مراتب بعد، با توجه تفصیلی ذات به [[کمالات ذاتی]] خود حاصل شد و سایر [[اسماء]] در مقام واحدیت پدید آمدند. به این ترتیب، تکثرات اسمائی یکی بعد از دیگری حاصل شدند.

# بنابراین، اگر فلسفه خلقت عالم را معرفت به پروردگار بدانیم، هرچند از دید [[عارف]]، معرفت به مقام [[غیب]] الغیوب ذات ناممکن است، اما اولین تعین اسمائی، با [[علم]] صورت می‌گیرد و [[انسان کامل]] که [[مظهر اسم اعظم]] [[الهی]] است، از دو جهت در سلسله [[اسماء]]، محور و [[فلسفه خلقت]] عالم قرار می‌گیرد؛ اول در مبدئیت و اولین [[فیض]] صادر از ذات بودن و دوم، در آخریت تجلیات اسمائی که [[غایت]] [[سیر]] اسماء به ذات است.