بحث:ام‌الکتاب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف'
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
|||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
در [[قرآن]] گاه {{متن قرآن|أُمُّ الْكِتَابِ}} صفت برای کل قرآن است؛ مثل این [[آیه]]: {{متن قرآن|وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ}}<ref>«و بی‌گمان آن نزد ما در اصل کتاب، فرازمندی فرزانه است» سوره زخرف، آیه ۴.</ref>. | در [[قرآن]] گاه {{متن قرآن|أُمُّ الْكِتَابِ}} صفت برای کل قرآن است؛ مثل این [[آیه]]: {{متن قرآن|وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ}}<ref>«و بی‌گمان آن نزد ما در اصل کتاب، فرازمندی فرزانه است» سوره زخرف، آیه ۴.</ref>. | ||
در این [[آیه شریفه]]، مراد از امّ‌الکتاب، اصل و ریشه قرآن است که در جایگاه بلند و خزینه [[غیب الهی]] قرار دارد و از آن به [[کتاب مکنون]] یا [[لوح محفوظ]] نام برده شده است<ref>المیزان فی تفسیر القرآن (ط. جامعه مدرسین. ۱۴۱۷ه-ق.). ج۱۸، ص۸۴.</ref>. گاه أمّ الکتاب | در این [[آیه شریفه]]، مراد از امّ‌الکتاب، اصل و ریشه قرآن است که در جایگاه بلند و خزینه [[غیب الهی]] قرار دارد و از آن به [[کتاب مکنون]] یا [[لوح محفوظ]] نام برده شده است<ref>المیزان فی تفسیر القرآن (ط. جامعه مدرسین. ۱۴۱۷ه-ق.). ج۱۸، ص۸۴.</ref>. گاه أمّ الکتاب وصف [[آیات محکم]] [[الهی]] قرار گرفته که در این صورت، به معنای آیاتی است که محور و [[مرجع]] [[آیات متشابه]] قرآنند و به واسطه آنها می‌توان رفع ابهام از [[متشابهات]] قرآن کرد. | ||
نسبت [[محکمات]] به متشابهات در هر بیانی، نسبت مبادی [[بدیهی]] به نظری است. همان طور که امور نظری با ارجاع به بدیهیات روشن می‌شوند و در کنار آنها پرده ابهام از چهره برمی‌افکنند، آیات متشابه نیز با ارجاع به محکمات قرآن، در مدلول خود روشن و قابل استناد می‌گردند. در آیه مورد [[استدلال]]، معنای دوم از محکم مراد است که در مدلول خود روشن و مرجع آیات متشابه در تبیین [[هدف]] است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم (ط. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۶۸ ه.ش.)، ج۱، ص۱۳۷.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۵ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۵ ص ۲۳۹.</ref> | نسبت [[محکمات]] به متشابهات در هر بیانی، نسبت مبادی [[بدیهی]] به نظری است. همان طور که امور نظری با ارجاع به بدیهیات روشن می‌شوند و در کنار آنها پرده ابهام از چهره برمی‌افکنند، آیات متشابه نیز با ارجاع به محکمات قرآن، در مدلول خود روشن و قابل استناد می‌گردند. در آیه مورد [[استدلال]]، معنای دوم از محکم مراد است که در مدلول خود روشن و مرجع آیات متشابه در تبیین [[هدف]] است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم (ط. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۶۸ ه.ش.)، ج۱، ص۱۳۷.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۵ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۵ ص ۲۳۹.</ref> | ||