سرگذشت زندگی امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علی بن ابی طالب]] {{ع}}، در [[روز جمعه]] ۱۳ [[رجب]] [[سال]] ۳۰ [[عام الفیل]] (۱۰ سال [[پیش از بعثت]])، مطابق با سال ۵۹۹ یا ۶۰۰ میلادی، در [[مکّه]] و درون [[کعبه]] به [[دنیا]] آمد<ref>الإرشاد، ج۱، ص۵؛ روضة الواعظین، ج۱، ص۷۶.</ref>، پدرش [[ابوطالب]] و مادرش [[فاطمه بنت اسد]] بود<ref>ر. ک: کافی، ج۱، ص ۴۵۲ و الارشاد، ج۱، ص ۶ و برای بررسی اقوال در سال ولادت امیرالمؤمنین {{ع}}، باز پژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان، ص ۱۸۴؛ مصنفات شیخ مفید، ج ۱۱ ص ۵.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۹۸؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]] ص ۹۴؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶.</ref>.

یکی از مشهورترین فضائل علی {{ع}} [[حدیث منزلت]] است. هر چند بحث از اینکه نسبت و [[منزلت]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} به پیامبر {{صل}} مانند نسبت [[هارون]] به [[موسی]] {{ع}} است، مکرر نقل شده؛ اما [[شهرت]] آن به جهت [[غزوه تبوک]] از همه موارد بیشتر است. حکایت [[غزوه تبوک]] این‌گونه بود که به [[پیامبر]] {{صل}} خبر رسید که [[رومیان]] قصد [[تجهیز]] [[سپاه]] و [[تجاوز]] به قلمرو [[مسلمانان]] را دارند. حضرت به قصد مقابله با آنان سپاهی بالغ بر سی‌هزار نفر را تجهیز کرد و برخلاف دیگر [[جنگ‌ها]]، [[علی]] {{ع}} را با خود همراه نکرد و [[دستور]] داد که [[امام]] به عنوان [[جانشین]] در [[مدینه]] بماند. منابع گفته‌اند، [[خداوند متعال]] به پیامبر {{صل}} [[وحی]] فرستاد که در این [[سفر]] نیازی به جنگ‌کردن نخواهد شد و [[کارها]] بدون به کاربردن [[شمشیر]] انجام خواهد شد و [[خداوند]] این دستور را تنها به جهت [[آزمایش]] [[یاران]] و [[پیروان]] آن حضرت صادر فرموده، تا آنان را بیازماید و بدان وسیله، [[نیک]] از بد و [[فرمانبردار]] از نافرمان جدا گردند و آنچه در [[دل]] دارند آشکار شود. این [[جنگ]] عیار بسیاری از [[صحابه]] را روشن کرد و [[منافقان]] بسیاری در میان ایشان شناخته شد و کار برخی از آنان به جایی رسید که قصد [[ترور]] پیامبر {{صل}} را کردند. هنگامی‌که [[رسول خدا]] {{صل}} آماده رفتن به [[تبوک]] شد [[امیر مؤمنان]] {{ع}} را جانشین خود در مدینه قرار داد و به ایشان فرمود که [[شهر مدینه]] جز با بودن من یا تو کارش به [[صلاح]] می‌شود. پیامبر {{صل}} از نیت‌های [[ناپاک]] [[دشمنان]] داخل و خارج مدینه و نیز منافقان [[آگاه]] بود و می‌دانست که جز علی {{ع}} برای [[ترساندن دشمن]] و [[نگهبانی]] از مدینه و نگهداری از ساکنان آن، کسی دیگر نمی‌تواند جای او را بگیرد. هنگامی‌که منافقان دانستند علی {{ع}} قرار است جانشین حضرت در مدینه باشد، از توطئه‌گری در غیاب ایشان [[نومید]] شدند و شروع به بیان سخنانی درباره علل همراه نشدن علی {{ع}} با پیامبر {{صل}} کردند. آنان از این سخن گفتند که پیامبر نسبت به علی {{ع}} بی‌مهر شده و بر او [[خشم]] گرفته و یا اینکه می‌گفتند وی نیز از جمله راحت‌طلبانی است که از جنگ گریخته است؛ به ویژه که در آن موقع از سال هوا بسیار گرم بود و بسیاری به بهانه‌های واهی می‌کوشیدند که از این [[جنگ]] بگریزند. [[علی]] {{ع}} نزد [[پیامبر]] {{صل}} آمد و شایعه‌های پیرامون خود را به ایشان منتقل کرد. پیامبر {{صل}} نیز جمله‌ای فرمود که دهان یاوه‌گویان را بست. ایشان فرمود: "آیا [[خشنود]] نیستی که نسبت تو به من نسبت [[هارون]] به [[موسی]] است؛ جز اینکه [[پیامبری]] پس از من نخواهد بود"<ref>المحبر، ص۱۲۵-۱۲۶؛ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۱۶- ۱۷؛ أنساب الأشراف، ج۲، ص۹۲-۹۵؛ البدء و التاریخ، ج۴، ص۲۳۹-۲۴۰؛ الإرشاد، ج۱، ص۱۵۴-۱۵۵؛ الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۹۷؛ المنتظم، ج۵، ص۶۶؛ کشف الغمة، ج۱، ص۲۲۷-۲۲۸؛ إمتاع الأسماع، ج۲، ص۵۰؛ ج۳، ص۳۳۶-۳۳۷؛ الإصابة، ج۴، ص۴۶۴-۴۶۷.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[امام علی بن ابی‌طالب - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «امام علی بن ابی‌طالب»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۳۹۲-۴۲۱.</ref>