احمد بن موسی الکاظم: تفاوت میان نسخه‌ها

حرم احمد بن موسی {{ع}} کتابخانه و موزه‌ای نیز دارد. کتابخانه همزمان با ساخت بقعه و بارگاه حرم احمد بن موسی {{ع}} و احداث مدرسه برای مرقد توسط تاشی خاتون آغاز به کار کرد. کتابخانه‌ای که تاشی خاتون به تدریج با [[وقف]] [[قرآن]] و کتاب‌های دیگر فراهم ساخت<ref>آثار عجم، ج۲، ص۷۴۶.</ref>، پس از مدتی دچار آسیب و دستبرد شد و اثری از وی باقی نماند. در سال ۱۳۲۵ق با اهتمام مجدالاشراف مجموعه‌ای جدید شکل گرفت و کتاب‌های بسیاری وقف کتابخانه حرم احمد بن موسی {{ع}} شد. او علاوه بر تهیه کتب مزبور، [[رسالات]] و کتب تألیفی خود و کتاب‌هایی را که بر آنها شرح یا حاشیه نوشته بود، به مجموعه افزود. در همان‌سال برای نخستین‌بار [[مصطفی]] [[مؤذن]]، طبق فرمانی رسمی که اکنون در موزه شاه‌چراغ موجود است، به سمت کتابدار [[منصوب]] شد. پس از وی نیز به علت بی‌توجهی بسیاری از کتاب‌ها پراکنده شد. تا اینکه در [[روز]] ۲۴ اسفند ماه ۱۳۴۳ش به [[همت]] [[برادران]] شریفی، متولیان وقت بقعه شاه‌چراغ، کتابخانه دوباره [[گشایش]] یافت<ref>دو رساله در حالات و کرامات حضرت شاه‌چراغ، ص۲۳۷- ۲۳۹.</ref> و از آن [[زمان]] به صورت مستمر در حال فعالیت است. کتابخانه در برگیرنده [[نسخ]] خطی و چاپی فراوانی است که فهرست‌هایی از نسخ خطی آن نیز در سال‌های اخیر به [[همت]] "علی‌نقی بهروزی" و "محمد برکت" منتشر شده است. کتابخانه مرکزی از بخش‌های متعددی همچون سالن‌های مطالعه مجزا برای آقایان و [[بانوان]]، تالار [[پژوهش]]، تالار نشریات، بخش نشریات قدیمی، بخش‌های خدمات رایانه‌ای، بخش کتب چاپ سنگی، سربی، بخش نسخ خطی، بخش [[کودکان]] و... تشکیل یافته است.