عبدالملک بن مروان در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

حَسّان در این مدت در بَرْقَه به [[انتظار]] رسیدن کمک از پایتخت (دِمَشق) نشست تا شکست خود را جبران کند و هم‌زمان [[اخبار]] کاهنه را دنبال می‌کرد. هنگامی که از [[سستی]] جایگاه کاهنه اطلاع یافت، حرکت [[جهاد]] را از نو آغاز کرد. این بار، بازگشت او با [[تغییر]] در موازنه نیروها و پیمان‌های [[سیاسی]] همراه بود، چنان‌که ساکنان رومی و بربر به [[دادخواهی]] از [[ستم]] کاهنه، از او استقبال کردند و با تقدیم اموالی به او اطاعتش نمودند<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۹۴.</ref>. وی برخی قلعه‌ها، مثل قابس، قفضه و قسطیلیه را پس گرفت و وارد [[مغرب]] میانه شد.

در آن هنگام رومی‌ها به کمک ناوگان دریایی تلاش کردند قَرْطاجَنّه را [[تصرف]] کنند که سرانجام در سال ۸۲ / ۷۰۱ آن را تصرف کردند؛ اما حَسّان آنان را بیرون کرد و برای اینکه آرزوی‌شان را در بازگشت [[مجدد]] ناکام کند، آن [[شهر]] را کاملاً ویران کرد و در [[شرق]] آن شهری [[اسلامی]] به نام تونس بنا نمود<ref>البکری، عبدالله بن عبدالعزیز، معجم ما استعجم، ج۱، ص۳۷.</ref>.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش]] و [[رسول جعفریان|جعفریان]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۱۳۷.</ref>.