بهداشت در جامعهشناسی اسلامی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'محرز' به 'محرز'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'محرز' به 'محرز') |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[ادیان الهی]] به ویژه [[اسلام]] نیز به سهم خود، در این خصوص [[تعالیم]] و آموزههای ارزندهای را به طور مستقیم و غیرمستقیم فراروی رکوران نهادهاند. گفتنی است بهداشت در اسلام، به بهداشت جسمی محدود نمیشود، اگرچه در ذیل این عنوان، صرفاً به تذکارهای این بخش بسنده میشود. [[تعالیم اسلامی]] ناظر به [[بهداشت روانی]] گستردهتر از سطح این نوشتار است و شمهای از آن نیز به تناسب در ذیل کلیدواژههای مربوط اشاره شده است؛ در عین حال، تعالیم بهداشتی اسلام، فراتر از دو عنوان متعارف جسمی و [[روحی]]، طیف وسیعی از بهداشت عمومی، بهداشت محیط، بهداشت فردی و اجتماعی، بهداشت کار، بهداشت [[ازدواج]] و... را در بر میگیرد. | [[ادیان الهی]] به ویژه [[اسلام]] نیز به سهم خود، در این خصوص [[تعالیم]] و آموزههای ارزندهای را به طور مستقیم و غیرمستقیم فراروی رکوران نهادهاند. گفتنی است بهداشت در اسلام، به بهداشت جسمی محدود نمیشود، اگرچه در ذیل این عنوان، صرفاً به تذکارهای این بخش بسنده میشود. [[تعالیم اسلامی]] ناظر به [[بهداشت روانی]] گستردهتر از سطح این نوشتار است و شمهای از آن نیز به تناسب در ذیل کلیدواژههای مربوط اشاره شده است؛ در عین حال، تعالیم بهداشتی اسلام، فراتر از دو عنوان متعارف جسمی و [[روحی]]، طیف وسیعی از بهداشت عمومی، بهداشت محیط، بهداشت فردی و اجتماعی، بهداشت کار، بهداشت [[ازدواج]] و... را در بر میگیرد. | ||
[[شهید مطهری]] در تشریح این آموزه مینویسد: جای [[شک و تردید]] نیست که تعلیمات اسلام بر اساس حفظ و [[رشد]] و [[سلامت جسم]] است. علت [[حرمت]] بسیاری از امور، [[مضر]] بودن آنها به حال [[بدن]] است. یکی از مسلمات [[فقه]] این است که بسیاری از امور به این دلیل [[تحریم]] شدهاند که برای [[جسم]] [[انسان]] ضرر دارند. یک اصل کلی برای [[فقها]] مطرح است که هر چیزی که | [[شهید مطهری]] در تشریح این آموزه مینویسد: جای [[شک و تردید]] نیست که تعلیمات اسلام بر اساس حفظ و [[رشد]] و [[سلامت جسم]] است. علت [[حرمت]] بسیاری از امور، [[مضر]] بودن آنها به حال [[بدن]] است. یکی از مسلمات [[فقه]] این است که بسیاری از امور به این دلیل [[تحریم]] شدهاند که برای [[جسم]] [[انسان]] ضرر دارند. یک اصل کلی برای [[فقها]] مطرح است که هر چیزی که محرز بشود که برای [[جسم]] [[انسان]] [[مضر]] است - ولو هیچ دلیلی از [[قرآن]] و [[سنت]] نداشته باشد - قطعاً [[حرام]] است؛ البته این را هم میگویند که زیانها بعضی معتد به هستند، و بعضی غیر معتد به، یعنی زیان آنقدر کم است که قابل اعتنا نیست<ref>مرتضی مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، ص۲۶۷-۲۶۸.</ref>. | ||
[[تفسیر المیزان]] نیز در توضیح دو مفهوم شایع [[دینی]] یعنی [[طهارت]] و [[نجاست]] مینویسد: طهارت و نجاست دو صفت وجودی است که در اشیا هست، اگر صفت اولی در چیزی وجود داشت، و مایه رغبت انسان در آن شد، آن چیز [[طاهر]] و اگر صفت دومی پیدا شد، آن چیز [[پلید]] خواهد بود<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۳۱۴.</ref>. | [[تفسیر المیزان]] نیز در توضیح دو مفهوم شایع [[دینی]] یعنی [[طهارت]] و [[نجاست]] مینویسد: طهارت و نجاست دو صفت وجودی است که در اشیا هست، اگر صفت اولی در چیزی وجود داشت، و مایه رغبت انسان در آن شد، آن چیز [[طاهر]] و اگر صفت دومی پیدا شد، آن چیز [[پلید]] خواهد بود<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۳۱۴.</ref>. | ||