القاب و کنیه‌های علی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''القاب و کنیه‌های [[امام علی|علی]]{{ع}}''': لقب، نام ویژه‌ای است که نشانۀ خصوصیاتی در صاحب نام است و مفهوم آن خوبی‌ها و فضایل یک انسان است. القاب [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} که در روایات، زیارات، اشعار و ادعیه آمده، بسیار است.<ref>ر. ک: القاب و صفات مولای متقیان علی بن ابی طالب، فرزین ثابت، نشر سبحان، دانشنامۀ امام علی، ج ۱۰ ص ۳۲۹ تا ۳۸۸، فضائل الخمسة من الصحاح الستّه،۱ ص ۲۰۲</ref> برخی از معروفترین لقب‌های وی در عربی و فارسی چنین است: الامام، [[امام علی|امیر المؤمنین]]، [[امام علی|حیدر]]، [[امام علی|مرتضی]]، انزع البطین، یعسوب الدین، [[امام علی|امام المؤمنین]]، یعسوب المؤمنین، امام الأمّه، امام الأولیاء، امام المتقین، [[اسد اللّه]]، ولیّ، وصیّ، تقیّ، قاتل الناکثین و القاسطین، شبیه هارون، صاحب اللّواء، سیف رسول اللّه، صدیق اکبر، خاصف النّعل، کاشف الکرب، ابو الریحانتین، بیضة البلد، قائد الغرّ المحجّلین، امیر البرره، مختار، سیف اللّه، فاروق امّت، باب علم النبی، امیر النحل. ابن شهر آشوب نقل می‌کند: وی در [[قرآن]] سیصد نام دارد و در روایات، خدا می‌داند.<ref>مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۳ ص ۲۷۵</ref> در کاربرد ادبیات و اشعار فارسی هم تعابیر فراوانی به عنوان لقب خاصّ او رواج دارد، از جمله: فاتح خیبر، شیرگیر، مولود کعبه، ضیاء دیده، شیر خدا، [[امام علی|مرتضی علی]]، حیدر، ساقی کوثر، امین پیامبر، شاه ولایت، شحنۀ نجف، مولای متّقیان، شاه مردان، شیر یزدان، حیدر کرّار، شاه دلدل‌سوار، خیبرگشا، بت‌شکن، خانه‌زاد خدا و... لقب‌های ویژۀ او نزد آسمانیان و زمینیان و در لوح و صحف ابراهیم و نزد حورالعین و در زبان عبری و سریانی، در زبور و [[انجیل]] و [[قرآن]]، نزد رومیان و عرب و عجم و ترک و دیلم، نزد کاهنان و جنّیان در منابع مکتوب آمده است.<ref>مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۳ ص ۲۷۶</ref>فهرست مفصّلی به ترتیب الفبا نیز از القاب آن حضرت در کتاب «مناقب» نقل شده که خواندنی است.<ref>مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۳ ص ۲۷۸تا۲۹۰. بحار الأنوار، ج ۳۵ ص ۴۵ تا ۶۷</ref> لقب‌ها و یا اوصاف [[امام علی|علی]]{{ع}} در احادیث [[شیعه]] و سنّی بسیار است. شهید قاضی نور اللّه شوشتری براساس تتبّع خود در روایات عامّه ۲۴۷ صفت یافته و متن آن احادیث را که مشتمل بر این اوصاف است، از منابع [[اهل سنت]] آورده است،<ref>احقاق الحق، ج۴و ۱۵</ref> از قبیل: امام المتقین، سیّد المسلمین، سیّد الأوصیاء، امام کلّ مؤمن و مؤمنه، قائد الغرّ المحجّلین، یعسوب الدین، خاتم الوصییّن، [[امام علی|امیر المؤمنین]]، ولیّ الناس، ولی اللّه، اوّل من آمن برسول اللّه، وصیّ [[پیامبر خاتم|رسول اللّه]]، اخو رسول اللّه، امین اللّه علی وحیه، خلیفة [[پیامبر خاتم|رسول اللّه]]، سیف اللّه علی اعدائه، حجّة اللّه، الصدیق الأکبر، وزیر رسول اللّه و... "کنیه"، غیر از نام اصلی شخص است و اغلب به خاطر داشتن فرزند یا چیزی یا صفتی دارای ستایش یا نکوهش، به کسی گفته می‌شود و با "اب"، "ام"، "ابن" و "بنت" می‌آید، مثل ابو الحسن و امّ لیلا. گاهی کنیه به عنوان تکریم و احترام بر کسی اطلاق می‌شود. از کنیه‌های [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} می‌توان از ابو الحسن، ابو الحسین، ابو الحسنین، ابو زینب، ابو ریحانتین، ابو تراب، ابو الهیجاء، ابو الأئمه، ابو السبطین، ابو الشهداء، ابو العتره، ابو القصم، ابو المؤمنین، ابو شبّر، ابو محمّد یاد کرد.<ref>در اين مورد ر. ك: دانشنامۀ امام على، ج ۱۰ ص ۳۳۷ تا ۳۴۵.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۸۵.</ref>