ابومحمد مصری: تفاوت میان نسخه‌ها

ابومحمد مصری (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۶

۲۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ اکتبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابومحمد مصری در معارف و سیره رضوی ]]| پرسش مرتبط  = }}
+{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابومحمد مصری در معارف و سیره رضوی ]]| پرسش مرتبط  = }}
 == مقدمه ==
 ابومحمد مصری از جمله [[راویان]] مجهول‌الحالی است که بر اساس داده [[عیون اخبار الرضا]] {{ع}}، مکاتبه‌ای با [[امام رضا]] {{ع}} داشته است<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۲۲۲؛ مسند الإمام الرضا {{ع}}، ج۱، ص۱۸۹.</ref>، اما در متون معتبر رجالی [[شیعه]]، تصویر روشنی از وی دیده نمی‌شود. مضمون [[روایت]] [[صدوق]]، به نقل از ابومحمد مصری این است: وی زمانی [[عزم]] [[سفر]] [[مصر]] کرد تا در آنجا به [[تجارت]] بپردازد. از این‌رو نامه‌ای به امام رضا {{ع}} نوشت تا نظر ایشان را بداند. آن [[حضرت]] در پاسخ از او خواست تا مدتی [[صبر]] کند. او پس از تأخیر دو ساله، دوباره قصد سفر کرد و باز هم برای این سفر نظر [[امام]] را جویا شد. این بار امام به او اجازه داد و برایش [[دعا]] کرد. ابومحمد همچنین ذکر می‌کند که در این [[سفر تجاری]] [[مال]] زیادی به دست آورد، به ویژه آنکه پس از رفتن وی، [[فتنه]] و [[آشوب]] [[بغداد]] را فرا گرفت و او از این فتنه مصون ماند<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۲۲۲.</ref>. این روایت به نقل از همین منبع در پاره‌ای از متون بعدی و نیز متون معاصران چون حرعاملی<ref>إثبات الهداة، ج۴، ص۳۳۶.</ref>، [[بحرانی]]<ref>مدینة المعاجز، ج۷، ص۹۰.</ref>، [[مجلسی]]<ref>بحار الأنوار، ج۴۹، ص۴۳.</ref> و میانجی<ref>مکاتیب الأئمة {{عم}}، ج۵، ص۶۱.</ref>، [[راه]] یافت بی‌آنکه [[جرح و تعدیل]] گردد یا توضیحی درباره آن داده شود.
-اما به [[درستی]] دانسته نیست که ابو محمد مصری کیست. در نوشته‌های کهن دو تن با این [[کنیه]] اشتهار دارند. یکی [[حبیب بن ابی حبیب]]، معاصر امام رضا {{ع}} که متوفای [[سال ۲۱۸ق]] در مصر است<ref>خلاصة التذهیب، ص۷۱.</ref> که در سلسله اسناد [[حدیث منزلت]] دیده می‌شود. در آن [[حدیث]]، [[پیامبر]] {{صل}}، [[جایگاه علی]] {{ع}} را نسبت به خویش به منزله جایگاه [[هارون]] به [[موسی]] دانست<ref>الکامل فی الضعفاء، ج۲، ص۴۱۳؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۱۷۲؛ معجم الرجال و الحدیث، ج۲، ص۲۰۴.</ref>. اما وی فردی [[کذاب]] و وضاع است که مورد اعتنا و توجه [[اهل حدیث]] نیست<ref>الوضاعون و أحادیثهم، ص۱۶۲.</ref> و بسیار بعید می‌نماید که [[مصری]] محل بحث، وی باشد. فرد دیگر، [[عبدالله بن محمد بلوی]] یا [[عبدالله بن محمد بن عمر بن محفوظ بلوی]] است که او نیز همچون ابن ابی‌حبیب، از جاعلان [[حدیث]] شمرده شده<ref>الرجال، ابن‌غضائری، ص۸۰.</ref> و [[نجاشی]] وی را [[ضعیف]] و مطعون خوانده است<ref>رجال النجاشی، ص۳۲۴.</ref>. البته از احوال و [[زندگی]] او مطلبی در دست نیست. شاید به همین دلیل است که [[شیخ طوسی]] با اینکه وی را از اهالی [[مصر]]، [[واعظ]]، [[فقیه]]<ref>نقد الرجال، ج۳، ص۱۳۶؛ جامع الرواة، ج۱، ص۵۰۴.</ref> و نویسنده کتاب‌هایی چون کتاب الابواب، کتاب المعرفة، کتاب الدین و فرائضه<ref>الفهرست، طوسی، ص۱۶۹؛ معالم العلماء، ص۱۰۹؛ معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۳۲۴.</ref>، دانسته، مجهولش می‌خواند<ref>الفهرست، طوسی، ص۳۱۶؛ خلاصة الأقوال، ص۳۷۰.</ref>.
+اما به [[درستی]] دانسته نیست که ابو محمد مصری کیست. در نوشته‌های کهن دو تن با این [[کنیه]] اشتهار دارند. یکی [[حبیب بن ابی حبیب]]، معاصر امام رضا {{ع}} که متوفای سال ۲۱۸ق در مصر است<ref>خلاصة التذهیب، ص۷۱.</ref> که در سلسله اسناد [[حدیث منزلت]] دیده می‌شود. در آن [[حدیث]]، [[پیامبر]] {{صل}}، [[جایگاه علی]] {{ع}} را نسبت به خویش به منزله جایگاه [[هارون]] به [[موسی]] دانست<ref>الکامل فی الضعفاء، ج۲، ص۴۱۳؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۱۷۲؛ معجم الرجال و الحدیث، ج۲، ص۲۰۴.</ref>. اما وی فردی [[کذاب]] و وضاع است که مورد اعتنا و توجه [[اهل حدیث]] نیست<ref>الوضاعون و أحادیثهم، ص۱۶۲.</ref> و بسیار بعید می‌نماید که [[مصری]] محل بحث، وی باشد. فرد دیگر، [[عبدالله بن محمد بلوی]] یا [[عبدالله بن محمد بن عمر بن محفوظ بلوی]] است که او نیز همچون ابن ابی‌حبیب، از جاعلان [[حدیث]] شمرده شده<ref>الرجال، ابن‌غضائری، ص۸۰.</ref> و [[نجاشی]] وی را [[ضعیف]] و مطعون خوانده است<ref>رجال النجاشی، ص۳۲۴.</ref>. البته از احوال و [[زندگی]] او مطلبی در دست نیست. شاید به همین دلیل است که [[شیخ طوسی]] با اینکه وی را از اهالی [[مصر]]، [[واعظ]]، [[فقیه]]<ref>نقد الرجال، ج۳، ص۱۳۶؛ جامع الرواة، ج۱، ص۵۰۴.</ref> و نویسنده کتاب‌هایی چون کتاب الابواب، کتاب المعرفة، کتاب الدین و فرائضه<ref>الفهرست، طوسی، ص۱۶۹؛ معالم العلماء، ص۱۰۹؛ معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۳۲۴.</ref>، دانسته، مجهولش می‌خواند<ref>الفهرست، طوسی، ص۳۱۶؛ خلاصة الأقوال، ص۳۷۰.</ref>.
 برخی از معاصران احتمال داده‌اند ابومحمد مصری، همین عبدالله بن محمد باشد<ref>مکاتیب الأئمة {{عم}}، ج۵، ص۶۱.</ref>، هر چند دلیل [[استواری]] برای آن دیده نمی‌شود.