منظور از شأن تعلیمی امام در روایات چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
منظور از شأن تعلیمی امام در روایات چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۰۲
، ۹ اکتبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'مسوولیت' به 'مسؤولیت'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۳) |
جز (جایگزینی متن - 'مسوولیت' به 'مسؤولیت') |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]''' در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۱]]»'' در اینباره گفته است: | حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]''' در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۱]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«[[امیرالمؤمنین]] [[علی]]{{ع}} در ضمن [[تبیین]] [[حقوقی]] که [[مردم]] بر عهده [[امام]] و پیشوای [[جامعه اسلامی]] دارند؛ | «[[امیرالمؤمنین]] [[علی]]{{ع}} در ضمن [[تبیین]] [[حقوقی]] که [[مردم]] بر عهده [[امام]] و پیشوای [[جامعه اسلامی]] دارند؛ مسؤولیت و [[وظیفه]] یاد دادن و [[جهل]] زادیی و ارتقاء [[دانش]] و [[بینش]] [[امت اسلامی]] را مطرح میفرمایند: {{متن حدیث|فَأَمَّا حَقُّكُمْ عَلَيَّ فَالنَّصِيحَةُ لَكُمْ وَ تَوْفِيرُ فَيْئِكُمْ عَلَيْكُمْ وَ تَعْلِيمُكُمْ كَيْلَا تَجْهَلُوا وَ تَأْدِيبُكُمْ كَيْمَا تَعْلَمُوا}}<ref>نهجالبلاغه: خطبه ۳۴.</ref>. اما [[حق]] شما بر من این است که از [[خیرخواهی]] شما دریغ نورزم و [[بیتالمال]] را در راه شما به طور کامل به کار گیرم و شما را [[تعلیم]] کنم تا از [[جهل]] و [[نادانی]] رهایی یابید و شما را [[تربیت]] کنم تا فراگیرید و [[آگاه]] شوید. | ||
[[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} شان [[تعلیم]] [[احکام]] و [[دعوت]] [[مردم]] به سوی [[خداوند]] را برای [[امام]] و [[جانشین پیامبر]]{{صل}} مورد نظر قرار داه و فرمودهاند: {{متن حدیث|مَا زَالَتِ الْأَرْضُ إِلَّا وَ لِلَّهِ فِيهَا الْحُجَّةُ يُعَرِّفُ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ وَ يَدْعُو النَّاسَ إِلَى سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>کافی، ج ۱، ص ۱۷۸.</ref>. | [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} شان [[تعلیم]] [[احکام]] و [[دعوت]] [[مردم]] به سوی [[خداوند]] را برای [[امام]] و [[جانشین پیامبر]]{{صل}} مورد نظر قرار داه و فرمودهاند: {{متن حدیث|مَا زَالَتِ الْأَرْضُ إِلَّا وَ لِلَّهِ فِيهَا الْحُجَّةُ يُعَرِّفُ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ وَ يَدْعُو النَّاسَ إِلَى سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>کافی، ج ۱، ص ۱۷۸.</ref>. |